антынавуко́вы, ‑ая, ‑ае.

Накіраваны супраць навуковых тэорый, палажэнняў; ненавуковы. Антынавуковае ўяўленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

футурало́гія, ‑і, ж.

Галіна навуковых ведаў, якая займаецца прагназіраваннем сацыяльных працэсаў.

[Лац. fututum — будучае і грэч. logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

факультэ́т, -а, М -тэ́це, мн. -ы, -аў, м.

Аддзяленне вышэйшай навучальнай установы, дзе вывучаецца пэўны цыкл сумежных навуковых дысцыплін.

Біялагічны ф.

|| прым. факультэ́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

робататэ́хніка, ‑і, ДМ ‑ніцы, ж.

Выкарыстанне робатаў у навуковых і тэхнічных мэтах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

«Паўночны полюс»,

назва нальдзінных навуковых абсерваторый у Паўн. Ледавітым ак..

т. 12, с. 228

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

су́дна¹, -а, мн. -ы, -аў, н.

Плавальнае збудаванне, прызначанае для транспартных, тэхнічных, навуковых і ваенных мэт.

Марское с.

Гандлёвае с.

|| прым. су́днавы, -ая, -ае.

С. рухавік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лабарато́рыя, -і, мн. -і, -рый, ж.

Спецыяльна абсталяванае памяшканне для навуковых або тэхнічных доследаў, вучэбных заняткаў, а таксама ўстанова, у якой займаюцца такімі доследамі.

|| прым. лабарато́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мічу́рынец, ‑нца, м.

Паслядоўнік навуковых метадаў біялогіі і вядзення сельскай гаспадаркі, заснаваных савецкім вучоным І. У. Мічурыным.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

славяназна́ўства, ‑а, н.

Сукупнасць навуковых дысцыплін аб мовах, літаратурах, фальклоры, гісторыі, матэрыяльнай і духоўнай культуры славянскіх народаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

verification [ˌverɪfɪˈkeɪʃn] n.

1. кантро́ль, праве́рка; верыфіка́цыя;

the verification of scientific laws праве́рка навуко́вых зако́наў

2. пацвярджэ́нне, до́каз

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)