мясцко́м, ‑а, м.

Мясцовы камітэт прафсаюзнай арганізацыі. Старшыня мясцкома.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэгіяна́рны, ‑ая, ‑ае.

У медыцыне — мясцовы, не агульны. Рэгіянарны кровазварот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абарыге́нны, ‑ая, ‑ае.

Мясцовы, мясцовага паходжання. Абарыгеннае насельніцтва. Абарыгенная парода жывёлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

давы́бары, ‑аў; адз. няма.

Дадатковыя выбары куды‑н. Давыбары ў мясцовы Савет народных дэпутатаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эндэмі́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Мясцовы, уласцівы пэўнай мясцовасці. Эндэмічныя захворванні арганізмаў. Эндэмічныя формы фауны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tutejszy

тутэйшы, мясцовы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

тузе́мны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да данай мясцовасці, краіны; мясцовы. Туземнае насельніцтва. Туземная прамысловасць. Туземныя звычаі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лака́льны ’абмежаваны’, ’мясцовы’, ст.-бел. лиокалный ’мясцовы’ (1772 г.) запазычана са ст.-польск. lokalny, якое з лац. localis (Булыка, Лекс. запазыч., 195).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

órtsansässig

a мясцо́вы, ту́быльны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

híesig

a тутэ́йшы, мясцо́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)