Verbum

мнагажэ́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Мужчына, які адначасова знаходзіцца ў шлюбе з некалькімі жанчынамі.

непачці́вы, -ая, -ае.

Які адносіцца да людзей без павагі; недалікатны.

Н. мужчына.

|| наз. непачці́васць, -і, ж.

кавале́р¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Мужчына, які танцуе з дамай, суправаджае яе на гулянні, а таксама які заляцаецца да дзяўчыны; паклоннік.

Яна чакае свайго кавалера.

2. Малады чалавек, халасты мужчына (разм.).

Сын бярэцца ўжо пад кавалера.

|| прым. кавале́рскі, -ая, -ае.

дзя́дзя, -і, мн. -і, -яў, м.

Дарослы мужчына (у мове дзяцей).

Мама, у таго дзядзі смешны капялюш.

бландзі́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Светлавалосы мужчына.

|| ж. бландзі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

палюбо́ўнік, -а, мн. -і, -аў, м., чый або каго.

Мужчына, які знаходзіцца ў пазашлюбнай сувязі з жанчынай.

вуса́ты, -ая, -ае.

З вусамі; з доўгімі або густымі вусамі.

В. мужчына.

В. матыль.

|| наз. вуса́тасць, -і, ж.

аднашлю́бнасць, -і, ж.

Форма афіцыйнага шлюбу, калі мужчына мае адну жонку, а жанчына — аднаго мужа; манагамія.

|| прым. аднашлю́бны, -ая, -ае.

саракагадо́вы, -ая, -ае.

1. гл. саракагоддзе.

2. Які працягваецца 40 гадоў; які дасягнуў узросту 40 гадоў.

Саракагадовая служба.

С. мужчына.