machinist [məˈʃi:nɪst] n.

1. стано́чнік

2. сле́сар-меха́нік

3. інжыне́р-машынабудаўні́к

4. машыні́ст

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Maschínenaufseher

m -s, - машыні́ст (механік)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

радыёмеха́нік

(ад радыё- + механік)

спецыяліст у галіне наладкі радыё.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Maschínenmeister

m -s, -

1) машыні́ст

2) меха́нік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

бортмеха́нік

(ад борт + механік)

член экіпажа самалёта, верталёта, дырыжабля, які наладжвае работу матораў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ме́днік, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца вырабам або рамонтам медных рэчаў. Майстроў на гэтай цукроўні было пяць, усе беларусы: майстра-механік, каваль, слесар, меднік і сталяр. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абмя́клы, ‑ая, ‑ае.

1. Які страціў цвёрдасць, пругкасць. Абмяклы ад вільгаці хлеб.

2. перан. Які стаў вялым, расслабленым. Пілот-механік, знаёмы Алегу, абмяклы, ляжаў на падлозе. Гамолка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

авіямеха́нік

(ад авія- + механік)

спецыяліст, які назірае за работай лятальных апаратаў і правільным іх выкарыстаннем.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

раз’язны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да раз’езду, прызначаны для раз’ездаў. Раз’язны пуць. Раз’язны конь.

2. Які павінен пастаянна раз’язджаць з месца на месца па службе. Раз’язны карэспандэнт. Раз’язны механік. Раз’язная аўтакрама.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́бзем, прысл.

Разм. Тое, што і вобземлю. Каваль бразнуў ключ вобзем і, як вар’ят, выскачыў з канторы. Чорны. [Вейс:] А на стрэлках я-ак матанула нас, дык механік мой з услончыка бррык вобзем і ляжыць. Шынклер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)