Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Герц ’знаўца, махляр’ (Нас.), ге́рцык ’тс’, ге́рцаць ’мантачыць, махляваць’ (Нас.). Няясна. Насовіч мяркуе, што гэта запазычанне ад яўрэяў, якія гавораць па-нямецку.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Махале́я ’доўгі, нецікавы расказ’ (Бяльк.), ’хлусня’, ’хлус’ (Юрч.). Да махлява́ць (гл.). Аб суфіксе ‑ея гл. Сцяцко, Афікс. наз., 36–37. Гл. таксама і махале́й.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
deceive
[dɪˈsi:v]
v.t.
1) ашу́кваць; падма́нваць
2) махлява́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Махале́й ’хлус’ (Юрч.), паўд.-усх.махлей ’гультай’ (КЭС). Рус.смал., пск.махлю́й ’хлус, гультай’. Да махлява́ць (гл.). Аб суфіксе ‑ей гл. Сцяцко, Афікс. наз., 36.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
impose (up)on
а) выкарысто́ўваць каго́-што
б) ашу́кваць; махлява́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)