motocykl

м. матацыкл, матацыклет; матацыклетка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прамча́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.

Тое, што і прамчацца (у 1 знач.). Праедзе грузавік, даверху нагружаны бульбай, прамчыць матацыкл. І наступае цішыня... Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dosiadać

незак. czego сядаць (на каня, матацыкл і да т.п.);

dosiadać motocykla — сесці на матацыкл

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ба́йк

(англ. bike)

жарг. матацыкл (звычайна дарагі, замежнай вытворчасці).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

bike​1 [baɪk] п. infml

1. веласіпе́д; ро́вар; ве́лік

2. матацы́кл; мапе́д; мотаро́лер;

travel by bike падаро́жнічаць на веласіпе́дзе, матацы́кле

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

veto​2 [ˈvi:təʊ] v. накла́дваць ве́та; забараня́ць;

Pete’s parents vetoed his plan to buy a motorbike. Бацькі Пітэра забаранілі яму купляць матацыкл.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

jednoślad, ~u

м. двухколавы транспарт (матацыкл, веласіпед, мапед)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ірвану́ць і (пасля галосных) рвану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак.

1. гл. ірваць.

2. каго-што. Моцна тузануць, рэзка пацягнуць.

І. дзверы.

3. Рэзка скрануцца з месца, рэзкім рухам кінуцца куды-н. (разм.).

Матацыкл ірвануў з месца.

4. што. Пачаць імкліва рабіць што-н. (разм.).

Ірванём усе дружна.

5. каго-што. Падарваць, узарваць што-н. з выбухам.

Ірвануў снарад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

байк-шо́у

(ад англ. bike = матацыкл + show = відовішча, паказ)

шоу з удзелам байкераў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

залату́шны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да залатухі. Залатушнае захворванне. Залатушная жаўцізна.

2. Хворы на залатуху; з залатухай. Залатушнае дзіця. // Чахлы, змарнелы з выгляду. Залатушны яфрэйтар, пазней другіх пакінуўшы матацыкл, пачынаў злаваць. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)