◎ Нару́шнік ’ручайка, верацяно з напрадзенымі на яго ніткамі’ (Бяльк.), ’манжэта’ (Мат. Маг.). Да руки (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
рука́вчик м.
1. уменьш. рука́ўчык, -ка м.;
2. обычно мн., уст. манжэ́та, -ты ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Нацэ́ўнік ’манжэта (частка рукавіцы)’ (Жд. 1). Да цэ́ўка (рукі) ’запясце’, г. зн. ’тое, што надзяваецца на запясце’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
wristband
[ˈrɪstbænd]
n.
1) манжэ́та f.
2) бранзале́т -а m.; раме́ньчык -а m. (да гадзі́ньніка)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Манжэт, манжэта ’абшлаг рукава кашулі, блузкі, калашыны штаноў і інш.’ (ТСБМ, Яруш.). Праз рус. мову (Крукоўскі, Уплыў, 79) з франц. manchette ’рукаўчык’ — памянш. manche ’рукаў’, якое з лац. manica ’рука’ (Фасмер, 2, 568–569; Голуб-Ліер, 302).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
cuff1 [kʌf] n.
1. манжэ́т(а) (рукава)
2. AmE манжэ́та (калошы штаноў)
3. pl. cuffs infml (скар. ад handcuffs) нару́чнікі
♦
off the cuff без падрыхто́ўкі, экспро́мтам
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Пульсэ́тка ’цёплы рукаўчык, манжэта, нацэўнік, напульснік’ (ТСБМ; Сл. рэг. лекс.; ашм., Стан.), ’своеасаблівы ўзор вязання, якое моцна расцягваецца; гэтым узорам пачынаюць вязаць шкарпэткі, рукавіцы’ (маладз., Янк. Мат.; Жд. 1), pulzétki ’трыкатажны выраб з цёплых нітак, што надзяваюць на цэўкі рук’ (Варл.). Запазычана з польск. pulsetka ’тс’, ад puls ’пульс; цэўка рукі, дзе адчуваецца пульс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Манке́т, манке́ты, малар. манкэ́та, манкатэ́ ’канцавая частка рукава, манжэт’ (Касп., Сл. Брэс., Сцяц., Сл. ПЗБ; гродз., Мат. АС; в.-дзв., Шатал.; гродз., дзярж., Нар. сл.; КЭС, лаг.; слонім., Шн. 3), ’частка рукавіцы’ (Жд. 1). Рус. ёнаўск. (ЛітССР) манке́та ’манжэта’. Запазычана з польск. mankiet ’тс’ (Кюнэ, 76; Мацкевіч, Сл. ПЗБ, 3, 31), якое з італ. manichetta ’рукаўчык’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
kołnierz
м.
1. каўнер;
kołnierz wykładany — адкладны каўнер;
2. тэх. манжэта; фланец;
za kołnierz nie wyleje — за каўнер не вылье; не дурны выпіць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)