monarchy [ˈmɒnəki] n. мана́рхія

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мона́рхия мана́рхія, -хіі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цары́зм, -у, м.

Дзяржаўны лад, пры якім вярхоўная ўлада належыць цару; манархія.

|| прым. цары́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абсалюты́зм, -у, м.

Форма дзяржаўнага кіравання, пры якой вярхоўная ўлада цалкам належыць самадзяржаўнаму манарху; неабмежаваная манархія.

|| прым. абсалюты́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

limited monarchy

канстытуцы́йная мана́рхія

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

цэзары́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Гіст. Які мае адносіны да цэзарызму. Цэзарысцкая манархія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

monarchia

ж. манархія

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

парламента́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да парламентарызму. Парламентарная рэспубліка. Парламентарная манархія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэакраты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тэакратыі, з’яўляецца тэакратыяй. Тэакратычная манархія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

monarchy

[ˈmɑ:nərki]

n., pl. -chies

мана́рхія f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)