лиша́й бот., мед. ліша́й, -ша́ю м.;

стригу́щий лиша́й стрыгу́чы ліша́й.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лішаепадо́бны, ‑ая, ‑ае.

Падобны на лішай. Лішаепадобныя плямы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стригу́щий / стригу́щий лиша́й мед. стрыгу́чы ліша́й.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пузырко́вы, ‑ая, ‑ае.

Пры якім утвараюцца пузыркі. Пузырковы лішай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лускава́ты чешу́йчатый;

○ л. ліша́й — чешу́йчатый лиша́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стрыгу́чы: с. ліша́й мед. стригу́щий лиша́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лускава́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Пакрыты луской, лускамі; з луской, лускамі. Лускаватая змяя. Лускаваты ствол дрэва.

2. у знач. наз. лускава́тыя, ‑ых. Атрад класа паўзуноў, які аб’ядноўвае падатрады хамелеонаў, яшчарак, змеяў.

•••

Лускаваты лішай гл. лішай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

макрэ́ц, ‑раца, м.

Мокры лішай на нагах у коней і буйной рагатай жывёлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стрыгу́чы, ‑ая, ‑ае.

У выразе: стрыгучы лішай — інфекцыйная грыбковая хвароба скуры чалавека і жывёл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мо́кнучы прил. мо́кнущий;

○ м. ліша́й — мед. мо́кнущий лиша́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)