адха́джваць

‘лячыць каго-небудзь; біць, лупцаваць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. адха́джваю адха́джваем
2-я ас. адха́джваеш адха́джваеце
3-я ас. адха́джвае адха́джваюць
Прошлы час
м. адха́джваў адха́джвалі
ж. адха́джвала
н. адха́джвала
Загадны лад
2-я ас. адха́джвай адха́джвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час адха́джваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

здаро́віць

‘рабіць здаровым, аздараўляць, лячыць каго-небудзь ’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. здаро́ўлю здаро́вім
2-я ас. здаро́віш здаро́віце
3-я ас. здаро́віць здаро́вяць
Прошлы час
м. здаро́віў здаро́вілі
ж. здаро́віла
н. здаро́віла
Загадны лад
2-я ас. здаро́ў здаро́ўце
Дзеепрыслоўе
цяп. час здаро́вячы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

leczyć

незак. лячыць;

leczyć na co (z czego) — лячыць ад чаго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kuríeren

vt лячы́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пралячы́ць, ‑лячу, ‑лечыш, ‑лечыць; зак.

1. што. Затраціць на лячэнне. Пралячыць усе грошы.

2. каго-што. Лячыць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bring through

лячы́ць, ратава́ць (хво́рага)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

verárzten

vt жарт. ле́каваць, лячы́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

спірто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы; Р мн. ‑товак; ж.

Спіртавая лямпа. — Што ж, будзем лячыць, — сказала Алаіза, вымаючы з клунка банкі, спіртоўку. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыстро́фік м разм Dystróphiker m -s, -;

лячы́ць дыстро́фіка éinen Dystróphiker behándeln

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ле́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад лячыць.

2. у знач. прым. Якога лячылі, які быў пакалечаны. На лечаным кані далёка не заедзеш. Прымаўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)