пе́нкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пенкі ​2. Пенкавая люлька. Пенкавы муштук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bassinet

[,bæsɪˈnet]

n.

лю́лька, калы́ска f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

упусту́ю, прысл.

Дарэмна, безвынікова. Камуністы ўпустую прысяг не даюць. Панчанка. Люлька пагасла. Баласпай смактаў пачарнелы цыбук упустую. Беразняк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cradle​1 [ˈkreɪdl] n.

1. калы́ска, лю́лька

2. выто́кі, пача́так;

the cradle of civilisation выто́кі цывіліза́цыі

3. tech. ра́ма, апо́ра; калы́ска, лю́лька

♦

from the cradle to the grave усё жыццё

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Tábakpfeife, Tábakspfeife

f -, -n лю́лька, пі́пка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

fajka

ж.

1. люлька; піпка;

fajka pokoju — люлька міру;

2. слэнг. цыгарэта

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

lulka

ж. уст. люлька, піпка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

чарэ́шневы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да чарэшні. Чарэшневая галінка. // Выраблены, зроблены з чарэшні. Чарэшневая лыжка. Чарэшневая люлька. // Прыгатаваны з пладоў чарэшні. Чарэшневае варэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пату́хлы erlóschen;

пату́хлы ву́лкан erlóschener Vulkán [v-];

пату́хлая лю́лька erkáltete Pféife

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Стамбу́лка ‘турэцкая люлька з доўгім цыбуком’ (Нас.), ‘палка (для апоры пры хадзьбе); указка’ (Нас., Шпіл.). Параўн. польск. stambułka ‘турэцкая люлька’, ‘пукатая бутэлечка’, рус. стамбу́лка ‘турэцкая люлька’. Вытворнае ад Стамбул; назва горада паходзіць з новагрэч. Στημπόλι ад выразу εἰς τήν Πόλιν ‘у горад’, г. зн. Канстанцінопаль. Гл. Фасмер, 3, 744 з літ-рай. На падставе прызнака ‘доўгі’ ўтвораны стамбо́ль ‘мужчына высокага росту’ (слонім., Сл. рэг. лекс.), стамбулі́кі ‘кветкі на высокай сцябліне’ (Арх. Федар.), што не выключае ўплыву літ. stámbas ‘кветканоснае сцябло’, параўн. стамбы́ ‘кветаносныя сцяблы’ (Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)