wyłysiały

лысы, аблыселы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

glátzköpfig

a лы́сы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пляшы́вы плеши́вый;

◊ тра́піў лы́сы на ~вага — погов. два сапога́ па́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

суту́лаваты, ‑ая, ‑ае.

Крыху згорблены. Лысы, лоб круты, маршчыністы. Сам [Бухберг] сутулаваты, прысадзісты .. Адзеты бедна, але па-інтэлігенцку. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

coot [ku:t] n.

1. zool. лысу́ха (вадаплаўная птушка)

2. infml прасця́к, ду́рань;

old coot AmE, infml ду́рань

♦

as bald as a coot BrE, infml ≅ зусі́м лы́сы/лы́сы як кале́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Лысу́н ’млекакормячая жывёліна атрада ластаногіх, Phoca groenlandica’ (ТСБМ). Укр. лису́н, рус. лысу́н ’тс’, ’лысы’, польск. łysun ’від дзікай качкі’, ’гатунак бульбы’, чэш. мар. lysoun ’лысы’. Прасл. паўн. lysunъ (Слаўскі, 5, 430–431). Да лы́сы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Лася́к (зневаж.) ’лысы чалавек’ (глыб., Сл. паўн.-зах.). Да лысы (гл.). Аб пераходзе ы > а (гл.) Карскі 1, 241–242.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лы́сгабрусь ’хоць бы што’ (Бяльк.). Няясна. Мусіць, з лысы Габрусь. Параўн. выразі да й не лы́сы ’які бестурботна паводзіць сябе’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bald-head [ˌbɔ:ldˈhed] n.

1. лы́сы (чалавек)

2. жывёліна з бе́лай пля́май на (і)лбе

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

háarlos

a безвало́сы, лы́сы, без по́ўсці

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)