Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
канчу́ріканча́р, ‑а́, м.
Абл. Аддзелены канец чаго‑н. Калі мы вярнуліся да агню, дыміліся толькі канчуры.Ермаловіч.Падняўшыся на локаць і папраўляючы канчары галавешак, звярнуўся да нас Адам.Нікановіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прагрэ́ты, ‑ая, ‑ае.
1.Дзеепрым.зал.пр.ад прагрэць.
2.узнач.прым. Які прагрэўся; поўнасцю нагрэты. Мартын Рыль, апёршыся на локаць, ляжыць на баку на прагрэтым дзірване.Колас.Востра запахла прагрэтым чабаром.Курто.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Лані́ты ’шчокі’ (слуц., клец., Жд. 1) і ў літар. мове ўстар. паэт. ’тс’ (ТСБМ). Бел.-паўд.-слав. ізалекса (Цыхун, БЛ, 5, 50). Параўн. славен.рэзьянск.laníta, серб.-харв.чак.lȃnita, макед., балг.радоп.лани́та, ла́нта ’тс’. Рус., укр.лани́ты, лани́та — са ст.-слав.ланита ’тс’. Прасл.ol‑n‑ita ’сагнутая частка цела’ (а ў Слаўскага, 4, 460 і ol‑n‑itva > толькі польск.łanitwa ’палазы саней’) — роднаснае да ст.-грэч.ὠλένη ’локаць’, лац.ulna ’ніжняя частка рукі, локаць’, гоц.aleina, ст.-в.-ням.elina, брэт.ilin ’локаць’, ст.-інд.āṇíṣ ’выгіб’, ’загваздка’. Фасмер (2, 457) у ліку славянскіх паралелей падае і чэш.lanitva ’шчака, твар’, якое, аднак, Махэк₂ (320) выводзіць з герм.*an[t]vīlta (> ням.Autlitz). Раней аб olnita пісалі таксама Лідэн, Arm. St., 1906, 127–129; Покарны, 307–308).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
раскла́няцца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; зак.
Пакланіцца (звычайна пры сустрэчы або расставанні). Вось Максім падышоў да Ніны Шумейкі. Раскланяўся, падаў руку, смешна выварочваючы локаць.Асіпенка.// Адказаць паклонамі на прывітанні, апладысменты публікі. Артыст раскланяўся і пайшоў за кулісы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
tenisista
tenisist|a
м. тэнісіст;
łokieć ~y мед. “локаць тэнісіста”
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
elbow
[ˈelboʊ]
n.
1) ло́каць -ця m.
2) кале́на n., pl. кале́ны (для спалучэ́ньня тру́баў)
•
- at one’s elbow
- up to the elbow
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Не ўстаяць, не ўтрымацца на слізкім месцы; пакаўзнуцца. [Ганна] паслізнулася і ўпала б, напэўна, але Яўхім спрытна падхапіў яе за локаць.Мележ.У адным месцы наступіў на сям’ю лісічак і паслізнуўся.Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
смо́ргаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Тое, што і шморгаць. Сморгаць носам. □ — Но-о, паехалі! — сморгаў Мікалай коней за лейцы.Паслядовіч.Збянтэжаны Галілей тупаў каля Таццяны, сморгаў яе чамусьці за локаць і ўгаворваў: — Гэта, Таццяначка, добрыя слёзы...Зарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
растэрміно́ўка, ‑і, ДМ ‑ноўцы; Рмн. ‑новак; ж.
Выкананне або выплата чаго‑н. па частках у які‑н. тэрмін. Продаж у растэрміноўку. □ І хоць у .. [Піка], як і ў нас, запэцканыя рукі па локаць, але меў чалавек свой домік на ўскраіне, куплены ў растэрміноўку.Быкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)