целе́бный гаю́чы; (лекарственный) ле́кавы; (полезный для здоровья) здаро́вы;

целе́бное сре́дство гаю́чы (ле́кавы) сро́дак;

целе́бные тра́вы ле́кавыя тра́вы, зёлкі;

целе́бный исто́чник ле́кавая крыні́ца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жэньшэ́нь, -ю, м.

Далёкаўсходняя травяністая расліна сямейства араліевых, корань якой выкарыстоўваецца як лекавы і танізуючы сродак.

Ж. — корань жыцця.

|| прым. жэньшэ́невы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

га́ма-глабулі́н, -у, м.

Прэпарат бялкоў плазмы крыві, які прымяняецца як лекавы і прафілактычны сродак пры некаторых інфекцыйных захворваннях.

|| прым. га́ма-глабулі́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

placebo [pləˈsi:bəʊ] n. плацэ́ба, бясшко́дны ле́кавы прэпара́т;

the placebo effect плацэ́ба эфе́кт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

амідапіры́н, ‑у, м.

Болепатольны і гарачкапаніжальны лекавы прэпарат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сульфадымезі́н, ‑у, м.

Лекавы прэпарат, адзін з сульфаніламідаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пірамідо́н, ‑у, м.

Болепатольны і гарачкапаніжальны лекавы прэпарат; амідапірын.

[Ад грэч. pýr — агонь і амід(ы) — хімічная назва кіслот.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыбазо́л, ‑у, м.

Лекавы прэпарат, які валодае сасударасшыральным дзеяннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

этазо́л, ‑у, м.

Лекавы сродак з групы сульфаніламідных прэпаратаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гра́зі, -зей.

Азёрны або марскі іл як лекавы сродак, а таксама месца, дзе ім лечацца.

Лячыцца гразямі.

Паехаць на г.

|| прым. гра́зевы, -ая, -ае.

Гразевая ванна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)