дала́й-ла́ма

[манг. dalai-lama, ад dalai = мора (мудрасці) + lama = лама < тыбецк. blama = вышэйшы]

вярхоўная ўрадавая і духоўная асоба ў Тыбеце (гл. ламаізм).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

lama [ˈlɑ:mə] n. relig. ла́ма

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Dalai Lama [ˌdælaɪˈlɑ:mə] n. the Dalai Lama дала́й-ла́ма

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

lama

I ж.тэкст.

парча

II ж.заал.

лама (Lama)

III м. рэл.

лама

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Láma

I

n -s, -s

1) заал. ла́ма

2) поўсць ла́мы

II

m - i -s, -s ла́ма (манах у Цібеце)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Віго́нь ’паўднёваамерыканская лама з тонкай мяккай шэрсцю, Lama vicugna’; ’тканіна з шэрсці вігоні’; ’пража з сумесі бавоўны і грубай шэрсці’ (БРС, КТС). Запазычана праз польск. ці рус. мову з франц. vigogne (< ісп. vicuña < перуанск. wikunia).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лама́чча, лама́(ч)чо, ламаччо́, лома́(ч)чэ, лама́че, лама́чʼе ’дробнае галлё, сукі, верхаўё, лом’, ’зношаныя драўляныя прылады, што валяюцца як непатрэбныя’, ’дрэва ад разваленых будынкаў’, ’мала прыгодны для будаўніцтва лес’ (ТСБМ, Сцяшк., Сл. паўн.-зах., Янк. 2, Шат., Сержп., Кліх, КЭС, лаг.). Укр. лома́ччя ’палка, сук’. Зборнае да ламака 2. Усх.-слав. утварэнне з суф. ‑ьje.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Лапацо́ны, драг. лапацонэ ’шырокія, нязграбныя ступні ног’ (Лучыц-Федарэц), лыпацЬн ’сыты, поўны чалавек’ (Бяльк.). З укр., параўн. зах.-укр. лапацон ’паляшук’, бук. ’здаравяк, нязграбны’, ’шырокі, буйны (аб лісці, узорах)’, дамафоны ’вялізныя ступні’, ’стары абутак’. Параўн. таксама рус. лапотон, лопатон ’лапатні’, ’селянін, які перасяліўся з Еўрапейскай Расіі’, урал. лапотонцы ’лапці’. Да лама] (гл.). Суф. -фон, магчыма, з ідыш.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ламаі́зм

(ад лама​2)

кірунак будызму, які ўзнік у 7 ст. у Тыбеце і ў 16—18 ст. пашырыўся ў Манголіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

лама́цца

1. (распадацца) zerbréchen* vi (s), bréchen* vi (s), in Stücke géhen*;

2. (пра голас) bréchen* vi (s);

у яго́ лама́ецца го́лас er ist im Stímmbruch [Stímmwechsel];

3. (гнуцца) sich bíegen*; перан voll gestópft [voll gepfrópft (разм)] sein (пра шафы, куфры); bréchend [zum Bérsten] voll sein (ад чаго-н mit D); strótzen vi (ад чаго-н von, vor D);

стол лама́ўся ад страў der Tisch bog sich únter der Last der Spéisen;

4. (ісці напралом) stürmen vt; mit Gewált éinzudringen súchen;

◊ лама́ ў адчы́неныя дзве́ры óffene Türen éinrennen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)