нітрацэлюло́за, ‑ы, ж.

Сумесь складаных эфіраў азотнай кіслаты і цэлюлозы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіслава́нне, ‑я, н.

Спец. Апрацоўка тканіны слабым растворам кіслаты пры адбельванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

урана́ты, ‑аў; адз. уранат, ‑у, М ‑наце, м.

Солі уранавай кіслаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фасфа́т, -у, М -фа́це, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Соль фосфарнай кіслаты, якая выкарыстоўваецца як угнаенне, а таксама ў тэхніцы і медыцыне.

|| прым. фасфа́тавы, -ая, -ае і фасфа́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нітрагліцэры́на, -ы, ж.

Арганічнае злучэнне ў выглядзе масляністай вадкасці, што атрымліваецца ўздзеяннем сумесі азотнай і сернай кіслаты на гліцэрыну; ужыв. як выбуховае рэчыва і як лекавы прэпарат.

|| прым. нітрагліцэры́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пела́гра, ‑ы, ж.

Спец. Захворванне, якое выклікаецца недахопам у арганізме нікацінавай кіслаты.

[Ад іт. pelle agra — шурпатая скура.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бісульфа́ты, ‑аў; адз. бісульфат, ‑у, М ‑фаце, м.

Кіслыя солі сернай кіслаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіслотатрыва́лы, ‑ая, ‑ае.

Які не паддаецца дзеянню кіслаты. Кіслотатрывалы сплаў. Кіслотатрывалая пластмаса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

салянакі́слы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да солей салянай кіслаты. Салянакіслы аміяк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сернакі́слы, ‑ая, ‑ае.

Які ўтвараецца ад сернай кіслаты (пра солі). Сернакіслы барый.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)