Тваражаўнік ’увярэднік, Pedicularis palustris L.’ (Кіс.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перастрэл ’рудзянец (барадаўнік) звычайны, Lapsana communis L.’ (маг., Кіс.; Дэмб. 1); перастрэл, стрэльні ’сумнік залацісты, Solidago virgaaurea L.’ (гродз., Кіс.). Відаць, да пера- і страш. голае, прамастаячае сцябло з суквеццем уверсе нагадвае стралу.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Стволля ‘маркоўнік лясны, Anthriscus Hoffm.’ (смаг., Кіс.), ствольны цвет ‘тс’ (віц., Ан.; Кіс., 16). Рус. смал., пск., цвяр. ствол, стволья ‘дзягіль’. Да ствол (гл.). Мяркулава (Очерки, 67) прыводзіць аналагічныя назвы ням. Stengel, Tufen.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сцюдзя́нка ’мята, Mentha crispa L.’ (Кіс.). Да папярэдняга; у выніку семантычнай кандэнсацыі, параўн. сцюдзёная мята ’мята перцавая’ (паст., Сл. ПЗБ) і іншую назву мята халодная ’тс’ (Кіс.), што перадаюць адчуванне холаду пры спажыванні.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Скрыпу́н ‘расходнік пурпуровы, Sedum purpureum L.’ (Кіс., Касп.), ‘від пустазелля’ (Скарбы). Рус. скрипу́н ‘расходнік’. Да скрыпець — расліна скрыпіць у руках, калі яе церці або ціснуць, гл. Аненкаў, 325; іншая народная назва — заячча капуста (Кіс.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Абляпі́ха ’Hippophe L.’ (Кіс., БРС, КТС) ад абляпіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Агу́рнік ’Trifolium arvense L.’ (Кіс.), да агурок (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Адка́шнік ’Primula veris L.’ (Кіс.). Да кашаль (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Адува́нчык ’Leontodon taraxacum’ (Кіс., Бейл.) да дуць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кісле́ц ’барбарыс, Berberis vulgaris L.’ (Кіс.). Гл. кіслы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)