фае́, нескл., н.

Памяшканне ў тэатры, кіно, клубе і пад. для адпачынку гледачоў у час антрактаў ці перад пачаткам спектакля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

стэрэакіно́, нескл., н.

Стэрэаскапічнае кіно.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіно́шнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

1. Работнік кінематаграфіі.

2. Аматар хадзіць у кіно.

|| ж. кіно́шніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

сінхраніза́тар, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Механізм, які забяспечвае сінхроннае дзеянне чаго-н.

С. гуку і відарыса (у кіно, тэлебачанні).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шумаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Работнік тэатра, кіно, які стварае шумавыя эфекты.

2. Музыкант, які іграе на шумавых інструментах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

варыякіно́, нескл., н.

Спец. Варыяскапічнае кіно.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінарэпарта́ж, ‑у, м.

Рэпартаж сродкамі кіно.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сінера́ма, ‑ы, ж.

Разнавіднасць шырокафарматнага кіно.

[Англ. cinerama.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агі́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж. (разм.).

Твор літаратуры, кіно, рэкламы або жывапісу, які ставіць вузкаагітацыйныя мэты.

Палітычная а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

варыякіно́ нескл., ср. (варыяскапі́чнае кіно́) вариокино́ (вариоскопи́ческое кино́)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)