кінасцэна́рый, ‑я, м.

Літаратурны твор, на аснове якога ствараецца кінафільм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінадакуме́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Дакументальны кінафільм, дакументальныя кінакадры. Выкарыстоўваць кінадакументы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кароткаметра́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

Разм. Кароткаметражны кінафільм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінакаме́дыя, ‑і, ж.

Адзін з жанраў кінамастацтва; кінафільм камедыйнага зместу. Сатырычная кінакамедыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінакарці́на, ‑ы, ж.

1. Тое, што і кінафільм.

2. Асобная копія кінафільма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінана́рыс, ‑а, м.

Невялікі кінафільм, у аснову якога пакладзены рэальныя факты, падзеі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінаэкра́н, ‑а, м.

Спецыяльная плоская або ўвагнутая паверхня, на якую праектуецца кінафільм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

flickers

Sl. кінафі́льм -у m.; кіно́ n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кіначасо́піс, ‑а, м.

Кароткаметражны кінафільм, які змяшчае інфармацыю пра розныя грамадска-палітычныя падзеі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тонфі́льм, ‑а, м.

1. Уст. Гукавы кінафільм.

2. Спец. Стужка з запісам гуку.

[Ням. Tonfilm.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)