кінакарці́на, ‑ы, ж.

1. Тое, што і кінафільм.

2. Асобная копія кінафільма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінана́рыс, ‑а, м.

Невялікі кінафільм, у аснову якога пакладзены рэальныя факты, падзеі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінаэкра́н, ‑а, м.

Спецыяльная плоская або ўвагнутая паверхня, на якую праектуецца кінафільм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

flickers

Sl. кінафі́льмm.; кіно́ n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

кіначасо́піс, ‑а, м.

Кароткаметражны кінафільм, які змяшчае інфармацыю пра розныя грамадска-палітычныя падзеі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тонфі́льм, ‑а, м.

1. Уст. Гукавы кінафільм.

2. Спец. Стужка з запісам гуку.

[Ням. Tonfilm.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэтэкты́ў, -ты́ва, мн.ы́вы, -ты́ваў, м.

1. Спецыяліст па расследаванні крымінальных злачынстваў, агент вышукной паліцыі.

2. Літаратурны твор або кінафільм, у якіх адлюстроўваецца раскрыццё таямніц, звязаных звычайна з забойствам.

|| прым. дэтэкты́ўны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Д. раман.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

кінаапо́весць, ‑і, ж.

Мастацкі кінафільм апавядальнага характару, які адлюстроўвае шэраг падзей, пэўны перыяд у жыцці чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінадэтэкты́ў, ‑тыва, м.

Кінафільм, тэмай якога з’яўляецца раскрыццё злачынства, работа разведчыка або барацьба з замежнай разведкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінаэпапе́я, ‑і, ж.

Кінафільм, які апавядае пра вялікія гістарычныя падзеі, стварае шырокую шматпланавую карціну грамадскага жыцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)