Кілава́тка ’бручка, Brassica hapus L.’ (Кіс.). Да кіла 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кіла́вы ’хворы на грыжу’ (Сл. паўн.-зах., Сцяшк., Сцяц., Мал.). Гл. кіла 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ку́йла ’хто надакучлівы, звяглівы’. Параўн. літ. kùila ’размазня’ (< бел. кіла) (Сл. паўн.-зах., 2, 559).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кілалі́тр

(ад кіла- + літр)

мера ёмістасці, роўная 1000 літраў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Кілава́ты ’з грыжай’ (Касп., Некр., Мат. Гом., Мат. АС), ’з нарастамі на карэнні (пра капусту)’ (Шатал., Сл. паўн.-зах.). Гл. кіла 1 і кілавы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

rupture

[ˈrʌptʃər]

1.

n.

1) разры́ў -ву m.

2) кіла́, гры́жа f.

2.

v.i.

разрыва́цца, ло́пацца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кілаге́рц

(ад кіла- + герц)

адзінка частаты ваганняў, роўная 1000 герц.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кілакало́рыя

(ад кіла- + калорыя)

адзінка колькасці цяпла, роўная 1000 калорый.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кілапарсе́к

(ад кіла- + парсек)

адзінка вымярэння астранамічных адлегласцей, роўная 1000 парсекаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кілава́т

(ад кіла- + ват)

адзінка вымярэння магутнасці электрычнага току, роўная 1000 ват.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)