крыягене́з

(ад крыя- + -генез)

сукупнасць фізічных, хімічных, біяхімічных і іншых працэсаў, якія адбываюцца ў межах крыясферы і суправаджаюцца ўтварэннем лёду.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

крыягідра́т

(ад крыя- + гідрат)

сумесь крышталёў лёду і крышталёў солей, якая растапляецца з утварэннем раствору таго самага складу, што і сумесь.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

крыятурба́цыя

(ад крыя- + лац. turbatio = сумятня, бязладдзе)

формы складання горных парод, якія маюць у разрэзе выгляд завіхрэнняў, выгінаў, кольцаў і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

крыяскапі́я

(ад крыя- + -скапія)

метад вызначэння малекулярнай вагі растворанага рэчыва па паніжэнню пункта замярзання раствору ў параўнанні з пунктам замярзання чыстага растваральніку (параўн. эбуліяскапія).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

крыялі́т

(ад крыя- + -літ)

мінерал класа фтарыдаў белага, бурага або жаўтаватага колеру з шкляным бляскам; штучны к. выкарыстоўваецца ў металургіі алюмінію і для атрымання эмалей.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

крыяфі́лы

(ад крыя- + -філ)

арганізмы (аднаклетачныя водарасці, некаторыя чэрві і насякомыя), якія жывуць на паверхні лёду і снегу, у вадзе, што прапітвае лёд (параўн. тэрмафілы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

крыяэлектро́ніка

(ад крыя + электроніка)

раздзел электронікі, звязаны з даследаваннем узаемадзеяння электрамагнітнага поля з электронамі ў цвёрдых целах пры вельмі нізкіх тэмпературах і стварэннем электронных прыбораў на аснове гэтых цел.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)