krystaliczny

крышталічны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кандэнса́цыя, -і, ж. (спец.).

1. Пераход рэчыва з газападобнага стану ў вадкі або крышталічны.

К. пары.

2. Накапленне ў вялікай колькасці.

К. энергіі.

|| прым. кандэнсацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

crystalline [ˈkrɪstəlaɪn] adj.

1. крышталі́чны, крышталёвы

2. крышта́льны

3. fml празры́сты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

верана́л, ‑у, м.

Белы крышталічны парашок, які ўжываецца ў якасці снатворнага.

[Лац. veronalum.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закрышталізава́цца, ‑зуецца; зак.

Перайсці ў крышталічны стан, ператварыцца ў крышталі. Раствор закрышталізаваўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кварцы́т, ‑у, М ‑цыце, м.

Горная парода, якая складаецца пераважна з кварцу. Крышталічны кварцыт.

[Ням. Quarzit.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ёдафо́рм, ‑у, м.

Прэпарат еду — крышталічны жоўты парашок, які выкарыстоўваецца ў медыцыне як антысептычны сродак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ля́піс, ‑у, м.

Крышталічны парашок або камень, які выкарыстоўваецца ў медыцыне як процізапаленчы сродак, для прыпякання.

[Ад лац. lapis — камень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крышталіза́цыя, ‑і, ж.

Працэс утварэння і росту крышталяў пры пераходзе рэчыва з газападобнага або вадкага стану ў крышталічны. Крышталізацыя цукру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kristallín, kristallínisch

a крышталі́чны, які́ склада́ецца з дро́бных крышта́ляў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)