закрыча́ць, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; -чы́; зак.

1. Крыкнуць.

З. ад болю.

2. Пачаць крычаць.

Закрычалі «брава».

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вопи́ть несов., разг. лямантава́ць, крыча́ць, галасі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вопия́ть несов., высок. лямантава́ць, крыча́ць, галасі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вскрикивать несов. крыча́ць, ускры́кваць; выкры́кваць, выгу́кваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

геге́каць

‘крычаць, гагатаць – пра гусей’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. геге́каю геге́каем
2-я ас. геге́каеш геге́каеце
3-я ас. геге́кае геге́каюць
Прошлы час
м. геге́каў геге́калі
ж. геге́кала
н. геге́кала
Дзеепрыслоўе
цяп. час геге́каючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мя́ўкаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Пра катоў: крычаць, утвараючы гукі «мяў».

|| аднакр. мя́ўкнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. мя́ўканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

krzyczeć

незак. крычаць;

krzyczeć wniebogłosy — крычаць немым голасам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ора́ть​I несов., разг. крыча́ць, раўці́, гарлапа́ніць;

ора́ть во всё го́рло крыча́ць (раўці́) на ўсё го́рла.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лямантава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; незак.

Моцна і працягла крычаць; нястрымна плакаць.

|| наз. лямантава́нне, -я, н. і ля́мант, -у, М -нце, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заулюлю́кать сов., прост. зацюга́каць, пача́ць крыча́ць «цюга́».

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)