Кудрауцаў І. Ф. (крытык) 6/173; 12/440

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

заі́л

[гр. Zoilos = прозвішча старажытнагрэчаскага філосафа і крытыка (4 ст. да. н.э.)]

уст. злосны, прыдзірлівы крытык.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

subtle [ˈsʌtl] adj.

1. то́нкі, даліка́тны; хі́тры; няўло́ўны;

a subtle strategy хі́трая стратэ́гія

2. прані́клівы, во́стры (пра розум);

a subtle critic стро́гі кры́тык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

антанамазі́я

(гр. antonomasia)

від метаніміі, замена агульнага слова ўласным іменем і наадварот (напр. «заіл» замест «злосны крытык»).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Dramatúrg

m -en, -en

1) тэатра́льны кры́тык

2) зага́дчык літарату́рнай ча́сткі тэа́тра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Аляхновіч М. М. (літ. крытык) 1/287—288; 2/246

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

anatomist

[əˈnætəmɪst]

n.

1) ана́там -а m., спэцыялі́ст у галіне́ анато́міі

2) Figur. кры́тык -а m., аналі́тык -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

адсапну́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.

Адзін-другі раз выдыхнуць з сілаю, каб перавесці дух; перадыхнуць. Тады Юзік апамятаўся, адсапнуўся ўсімі грудзьмі і расказаў збольшага ўсё, як яно было. Баранавых. Тут крытык выпіў з кілішка суседа, адсапнуўся і зноў загаварыў. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

censor

[ˈsensər]

1.

n.

1) цэ́нзар -а m.

2) прыдзі́рлівы кры́тык; ахо́ўнік -а m (пра́вілаў, но́раваў)

2.

v.t.

цэнзурава́ць, право́дзіць цэнзу́ру

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

праламля́цца, ‑яецца; незак.

1. Незак. да праламацца (у 2 знач.).

2. перан. Кніжн. Атрымліваць, набываць іншы, новы сэнс, змест у чым‑н. Хораша, такім чынам, раскрываў крытык эвалюцыю светаўспрымання Брусава, заўважаючы, як супярэчліва праламлялася яна ў змесце і форме яго паэзіі. Лойка.

3. Зал. да праламляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)