рукадзе́льніца, ‑ы, ж.

Жанчына, якая займаецца рукадзеллем (у 1 знач.), майстар гэтай справы. Расла яшчэ за князем на ўзбярэжжы Дзвіны-ракі дзяўчына-красуня, разумніца і рукадзельніца, з голасам салаўіным, з косамі, як чысты лён. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

салдафо́н, ‑а, м.

Разм. пагард. Ваенны, інтарэсы якога не выходзяць за межы вузкапрафесійных заняткаў і ведаў; грубы, абмежаваны, некультурны чалавек. Маладая заходнебеларуская сялянка Раіна, першая красуня ў аколіцы, парвала дружбу са сваім равеснікам Васілём ды сышлася з польскім асаднікам, ганарлівым салдафонам. У. Калеснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

babe [beɪb] n.

1. dated дзіця́, дзіцё, немаўля́

2.slang бэ́йбі (у звароце да дзяўчыны)

3. infml красу́ня

♦

babes in the wood даве́рлівыя лю́дзі, наі́ўныя лю́дзі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

малява́ны

1. писа́нный, рисо́ванный;

2. кра́шенный; окра́шенный, вы́крашенный;

1, 2 см. малява́ць 1, 2;

3. прил. кра́шеный;

4. расписно́й;

◊ ~ная красу́ня — пи́саная краса́вица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыгажуня, красуня; краля (разм.); чараўніца, царэўна (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

beauty

[ˈbju:ti]

n., pl. -ties

1) краса́ f.; прыгаство́, хараство́ n.; прыгажо́сьць, прыго́жасьць f.

2) красу́ня, прыгажу́ня, харашу́ха f.

•

- the beauty of it …

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

peach

[pi:tʃ]

1.

n.

1) пэ́рсік -а m. (плод і дрэ́ва)

2) румя́ны ко́лер

3) Sl. красу́ня

2.

adj.

1) пэ́рсікавы; румя́ны

2) цудо́ўны; прые́мны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

beauty [ˈbju:ti] n.

1. краса́, хараство́, прыгажо́сць;

a beauty contest ко́нкурс прыгажо́сці;

a beauty queen карале́ва прыгажо́сці;

a beauty sleep сон днём (перад вечарынай, балем і да т.п.);

a beauty spot прыго́жая мясці́на

2. красу́ня, прыгажу́ня

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гра́цыя, ‑і. ж.

1. Прыгажосць формы, позы, рухаў цела. Ва ўсёй постаці Званцовай было столькі грацыі і хараства, што ад яе цяжка было адвесці вочы. Рамановіч.

2. Шырокі эластычны жаночы пояс, які ахоплівае торс і падтрымлівае грудзі.

3. Уст. паэт. Красуня, прыгажуня. — Быць у Панямоні і не пабачыць вас, трох грацый, панямонскіх красунь, было б злачынствам з нашага боку, — пажартаваў Лабановіч. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

piękność

pięknoś|ć

ж.

1. краса, прыгожасць, прыгажосць, прыгоства;

salon ~ci — салон прыгажосці;

konkurs ~ci — конкурс прыгажосці;

2. красуня, прыгажуня, прыгожая

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)