◎ Ко́пта ’кофта’ (Нас.). Гл. кофта, кохта.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Blúse

f -, -n блу́за, ко́фта

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Stríckjacke

f -, -n вя́заная ко́фта

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

блу́за, ‑ы, ж.

Мужчынская верхняя рабочая сарочка без пояса. Парусінавая блуза. Рабочая блуза. // Уст. Прасторная хатняя жаночая кофта.

[Фр. blouse.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ко́хта ’кофта’ (ТС, Ян., Бяльк., Мат. Гом., Сцяшк.). Гл. кофта.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ко́фтачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Памянш.-ласк. да кофта; кофта з лёгкай тканіны. Ядвіся таксама была адзета з густам. На ёй была чырвоная атласная кофтачка, якая вельмі ішла да яе смуглага твару. Колас. [Волька] стаяла ля свайго дома ў сіняй спадніцы і белай вышыванай кофтачцы. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кацаве́йка, ‑і, ДМ ‑вейцы; Р мн. ‑веек; ж.

Кароткая кофта на ваце, футры або на падкладцы; кабат з рукавамі. Футравая кацавейка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Матына́чка, маціне́тка ’жаночая кофта з фальбонамі’ (астрав., глыб., Сл. ПЗБ). З польск. matinetka < matinka ’раніцовая кофта’, якое з франц. matin ’ранак’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пажаўце́лы, ‑ая, ‑ае.

Які зрабіўся жоўтым, пажаўцеў. Удалечыні віднеўся пажаўцелы бярэзнік. Пальчэўскі. Сабіна вышывае: у руках у яе белая.. пажаўцелая ад часу, кофта. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

джэ́мпер

(англ. jumper)

вязаная кофта без каўняра, якая надзяваецца праз галаву.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)