рэ́пка, -і, ДМ -пцы, ж.

1. гл. рэпа.

2. Надкаленная косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

масла́к, ‑а, м.

Разм. Вялікая косць, пераважна сцегнавая; вытырклая косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

jawbone [ˈdʒɔ:bəʊn] n. anat. скі́вічная косць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ко́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

1. Разм. Тое, што і косць (у 1 знач.). Гунава пастукаў па стале сухімі кветкамі пальцаў. Самуйлёнак.

2. Уст. Тое, што і косць (у 5 знач.). Шляхецкая костка. □ Ціха, хамская костка! — крыкнуў старшы жандар. Бядуля.

•••

Белая костка (уст.) — тое, што і белая косць (гл. косць).

Чорная костка (уст.) — тое, што і чорная косць (гл. косць).

Як костка ў горле — тое, што і як косць у горле (гл. косць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малоберцо́вый анат. / малоберцо́вая кость малагалёначная косць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

касцяны́, -а́я, -о́е.

1. гл. косць.

2. Здабыты, прыгатаваны з касцей жывёлы.

К. клей.

Касцяная мука.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чапі́ць, чаплю́, чэ́піш, чэ́піць; зак., каго-што і чаго (разм.).

Закрануць, зачапіць.

Куля чапіла косць нагі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

малагалёначны: ~ная косць малоберцо́вая кость

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

humerus [ˈhju:mərəs] n. anat. (pl. humeri) плечава́я косць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бе́дренный анат. сцегнавы́;

бе́дренная кость сцегнава́я косць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)