comedian

[kəˈmi:diən]

n.

1) ко́мікm. (акто́р)

2) камэдыя́нт -а m.

3) сьме́шны, заба́ўны, дасьці́пны чалаве́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ко́нік1 ’конік, насякомае, якое скача і стракоча крыламі’ (ТСБМ, Нас., Шат., Сл. паўн.-зах., Мат. Гом., Яруш., Сержп. Пр.), ’страказа’ (ТС), ’цвыркун’ (Ян., Сцяшк.). Гл. конь.

Ко́нік2 ’вільчык’ (Мат. Гом., ТС). Гл. конь1.

Ко́нік3 ’варэнік’ (Мат. Гом., Ян.). Гл. комікі і ком2. Тады конік < *комік.

Ко́нік4 ’чарка’ (Ян.). Параўн. конаўка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

АМПЛУА́

(франц. emploi літар. выкарыстанне),

своеасаблівая спецыялізацыя акцёра на выкананні роляў, якія найб. адпавядаюць яго вонкавым сцэн. даным, характару, таленту. Амплуа мужчынскія; герой, комік, прастак, палюбоўнік, рэзанёр, фат; жаночыя: гераіня, камічная старая, гранд-дама, інжэню, субрэтка, травесці і інш. У сучасным т-ры падзелу на амплуа фармальна не існуе, сцвярджаецца шырокі творчы дыяпазон акцёра. Найб. устойлівае амплуа — травесці (актрыса на ролі хлопчыкаў, дзяўчынак, падлеткаў) захоўваецца ў т-ры для дзяцей.

т. 1, с. 323

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

stand-up [ˈstændʌp] adj. стая́чы;

a stand-up collar стая́чы каўне́рык;

have a stand-up meal е́сці сто́ячы, на хаду́;

a stand-up fight кула́чная бо́йка;

a stand-up comic эстра́дны ко́мік;

a stand-up piece AmE выступле́нне ў прамо́й перада́чы (на тэлебачанні)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

comic

[ˈkɑ:mɪk]

1.

adj.

1) камі́чны, гумарысты́чны, сьме́шны, заба́ўны

2) камэды́йны

comic opera — апэрэ́тка

2.

n.

1) ко́мікm. (акто́р)

2) кінакамэ́дыя f., мультыплікацы́йны фі́льм

3) камі́зм -у m.

4) informal ко́мікс -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

эксцэ́нтрык

(фр. excentrique < с.-лац. excentricus = эксцэнтрычны, ад лац. ех = з, па-за + centrum = цэнтр)

1) цыркавы або эстрадны комік, які выконвае смешныя, забаўныя нумары, што вызначаюцца рознымі нечаканасцямі;

2) металічны дыск, насаджаны на вал так, што пры вярчэнні цэнтр вала не супадае з цэнтрам дыска.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)