памітусі́цца, ‑тушуся, ‑тусішся, ‑тусіцца; зак.

Мітусіцца на працягу нейкага часу. Разгублена памітусіўшыся па хаце, Ліда Сцяпанаўна схапіла нарэшце клунак з рэчамі. Шчарбатаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патармашы́ць, ‑машу, ‑мошыш, ‑мошыць; зак., каго-што.

Разм. Тое, што і патармасіць. Зіна яшчэ раз патармашыла адной рукой клунак, выняла.. фарфоравы кубачак. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ла́піць, лаплю, лапіш, лапіць; незак., што.

Разм. Латаць. Надзя на ўслончыку пераглядала бялізну сваю, вопратку, лапіла, дзе трэба, і складала ў адзін клунак. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тлюма́ ’вялікі клунак’ (круп., Жыв. сл.). Гл. тлумак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ванзэ́лак ’вузельчык, клунак’ (КТС), вандзэ́лак ’тс’ (КЭС). З польск. węzełek ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

упо́л, прысл.

Разм. Пасярэдзіне. Клунак перавязаны ўпол. □ Пнёў .. [у садзе] было шмат, а іншыя дрэвы зломаны ўпол і ўжо абраслі маладымі парасткамі. Кулакоўскі.

•••

Узяць (схапіць) упол каго гл. узяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

*Склума́чыць, склума́чыты ‘скомкаць’ (Клім., Сл. Брэс.). Кантамінацыя скамячыць і клумак ‘клунак’, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

tobół, ~ołu

tob|ół

м. клунак, цюк; хатуль

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вандзэ́лак, ‑лка, м.

Разм. Клунак. На паўстанку было малалюдна: усяго некалькі чалавек — хто з чамаданам, хто з вандзэлкам — сядзелі на лаўках пад клёнамі, ды ля агароджы стаяла фурманка. Хадкевіч.

[Польск. węzełek.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Клу́мак ’дробныя рэчы, звязаныя хусткай’ (Касп., Гарэц., Сцяшк., Бір., Мядзв., Яруш., КЭС, лаг.). Гл. клунак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)