клеява́р, ‑а, м.

Той, хто варыць клей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

size​3 [saɪz] n. клей;

size colour клеява́я фа́рба

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

высокатрыва́лы, ‑ая, ‑ае.

Вельмі трывалы; моцны. Высокатрывалы клей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клеепадо́бны, ‑ая, ‑ае.

Падобны на клей. Клеепадобнае рэчыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кле́іць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. кле́ю кле́ім
2-я ас. кле́іш кле́іце
3-я ас. кле́іць кле́яць
Прошлы час
м. кле́іў кле́ілі
ж. кле́іла
н. кле́іла
Загадны лад
2-я ас. кле́й кле́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час кле́ячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

водатрыва́лы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і водаўстойлівы. Водатрывалы клей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кле́йстар, ‑у, м.

Клей, прыгатаваны з мукі або крухмалу.

[Ням. Kleister.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

gum​2 [gʌm] n.

1. клей

2. смала́

3. гу́мка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сіліка́т, -у, М -ка́це, мн. -ы, -аў, м.

Назва мінералаў у склад якіх уваходзіць крэменязём, а таксама вырабаў з такіх мінералаў.

|| прым. сіліка́тны, -ая, -ае.

С. клей.

Сілікатная цэгла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

glue​1 [glu:] n. клей;

a tube of glue цю́бік кле́ю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)