Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Eros[ˈɪərɒs]n.myth.Э́рас (бог кахання); сексуа́льнае каха́нне, жа да́нне
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
love story[ˈlʌvˌstɔ:ri]n. любо́ўная гісто́рыя; кні́га або́ фільм пра каха́нне
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
truelove[ˈtru:lʌv]n.
1. ве́рнае каха́нне
2. каха́нак; каха́нка; лю́бы; лю́бая
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
анакрэанты́чны, ‑ая, ‑ае.
Які апявае радасці жыцця, каханне, весялосць. Анакрэантычная паэзія.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Sex
m - i -es секс, палаво́е каха́нне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Любоў ’пачуццё глыбокай прыхільнасці, адданасці’, ’каханне’, ’схільнасць, цяга да чаго-небудзь’ (ТСБМ, Бяльк., ТС, Яруш.). Укр.любов, рус.любовь, ст.-рус.любовь, любы, славен.ljubȋ, ljubȃv, серб.-харв.љу́би, љу́бав, макед.љубов, балг.любо́в, либо́в, ст.-слав.любы. Прасл.lʼuby, lʼubъve ўтвораны ад прыметніка lʼubъ (Бернекер, 756; Фасмер, 2, 544; Младэнаў, 283; Скок, 2, 338; БЕР, 3, 573–574). Паводле Бірнбаўма (VII Međunar. Slavistički kongres, Knjiga refer., 1, Zagreb, 1978), словы з коранем lʼub‑ першапачаткова азначалі ’актыўнае каханне’, а з коранем mil‑ — ’пасіўнае, жаданае каханне’. Іншыя словы (lask‑, koxa‑) атрымалі значэнне ’каханне’ на працягу развіцця слав. моў. Гл. таксама Трубачоў (Эт. сл., 15, 185–186).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Маладошчы ’каханне’ (Доўн.-Зап., Оч.). Запазычана з укр.молодо́щі ’маладыя гады’ з пераносам семантыкі.