пазуме́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.
Тасьма, звычайна шытая золатам або срэбрам; галун.
Абшыты пазументамі кафтан.
|| прым. пазуме́нтавы, -ая, -ае і пазуме́нтны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
глазе́тавы, ‑ая, ‑ае.
Зроблены з глазету або пакрыты глазетам. Глазетавы кафтан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
на́нкавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да нанкі. // Зроблены з нанкі. Нанкавы кафтан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
азя́м м., обл. бравэ́рка, -кі ж., кафта́н, -на м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пазуме́нт, ‑а, М ‑нце, м.
Шытая золатам або срэбрам тасьма, якой аздабляюць мэблю, адзенне і інш. На вешалцы вісіць абшыты пазументамі кафтан. «Маладосць».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
малаха́й, ‑я, м.
1. Шапка з шырокімі навушнікамі, падбітая футрам. Стары падняўся, надзеў малахай, развітаўся з усімі за руку. Навуменка.
2. Шырокі кафтан без пояса.
[Ад калм. махла.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Казая́тка ’куртка’ (Грыг.; брасл., Нар. словатв.). Запазычанне з польск., параўн. польск. уст. (у Тротца, Ліндэ) kazyatka ’кафтан, куртка’ і засведчаныя ў XV–VII стст. такія формы, як kazyaka, kozyjaka, kazyjaczka і інш. Аб часе запазычання нельга сказаць нічога пэўнага: ст.-бел. мова ведала форму казыяка ’жаночы кафтан’ з XVI ст. Слаўскі (3, 27) адзначае, што ў польск. мове гэта заходняе запазычанне і прыводзіць швед. дыял. — kasjakka, дац. kasjak ’верхняе адзенне, кафтан’, а ў якасці крыніцы запазычання мяркуецца, відаць, франц. casaque ’кафтан, апанча, плашч’, гл. падрабязней казак 4.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
малаха́й
(тат. malachai)
1) шапка з шырокімі навушнікамі, падбітая футрам;
2) шырокі кафтан без пояса.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Бры́зак ’адборныя зярняты; самы дробны дождж’ (Нас.), бры́зачка ’кропелька, зярнятка, самая дробная частачка’ (Нас.). Бел. бры́зак < брызг (гл. бры́зкаць). Параўн. рус. брызг ’найлепшыя зярняты’, кафтан з брызаў ’новы, прыгожы кафтан’. Сюды і іншая форма слова — бры́жчык ’самае буйное і важкае зерне’ (Бяльк.) < брызчык.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
шара́чак, ‑чка і ‑чку, м.
1. ‑чку. Грубая фарбаваная тканіна дамашняга вырабу. Андрэй пачаў усцягваць на сябе штосьці пашытае з шарачку. Чорны.
2. ‑чка. Верхняя вопратка, кафтан з такой тканіны. Не паеду ж я ў гэтым каляным шарачку людзей смяшыць. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)