Карчо́мнае ’месца, дзе стаяла карчма’ (Яшк.). Гл. карчма. Субстантываваны прыметнік сярэдняга роду.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

inn [ɪn] n.

1. BrE, dated карчма́, шыно́к

2. AmE невялі́кая за́гарадная гасці́ніца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

высо́зны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і высачэзны. Крайнім будынкам ад Нёмана супраць броду была старая карчма на высозным падмурку. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тракти́р м., уст. карчма́, -мы́ ж.; (кабак) шыно́к, -нка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

speakeasy [ˈspi:ki:zi] n. карчма́, шыно́к, дзе прадава́ліся нелега́льна спіртны́я напо́і (пры сухім законе ў ЗША)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

астэры́я

(іт. osteria)

карчма, закусачная ў Італіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Schénke

f -, -n шыно́к, карчма́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Dórfkrug

m -s, -krüge карчма́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

karczma

ж. карчма, шынок

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pub

м. карчма; паб

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)