інвазійная хвароба жывёл, якая выклікаецца кароставымі кляшчамі; наскурная кароста.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Grind
m -(е)s, -e струп, каро́ста, ліша́й
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Räude
f -, -n
1) парша́
2) каро́ста
3) ліша́й
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
стыд со́рам, -му м.;
◊
стыд не дым, глаза́ не вы́естпосл. гразь — не каро́ста, со́рам — не дым;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
АРАХНО́ЗЫ
[ад грэч. arachnē павук + ...оз(ы)],
хваробы жывёл і чалавека, якія выклікаюцца ядавітымі і паразітычнымі павукападобнымі (пераважна кляшчамі). З ядавітых павукоў асабліва небяспечныя тарантул, каракурт; сярод арахнозаў, якія выклікаюцца кляшчамі (акарозаў), шырока вядомы кароста, многія дэрматозы. Асабліва цяжка хварэюць маладыя і знясіленыя жывёлы.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
струпм.мед., фізіял. Schorf m -(e)s, -e; Grind m -(e)s, -e (тс.лішай, кароста)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Бальклі́вы ’карослівы, шурпаты (пра бульбу)’ (Жд.). Утварэнне ад бо́лька ’болька, ранка’ (Бяльк.). Параўн. і рус.дыял.бо́лька ’балючае месца, рана, балячка; кароста, фурункул’ (заходняе).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ашу́га ’галавакружэнне, павышаны ціск’ (гродз., Цыхун, вусн. паведамл.). Хутчэй за ўсё ад шугаць ’гойдаць, калыхаць’, што адлюстроўвае стан хворага чалавека; не звязана з балг.шу́га, серб.-харв.шӳга ’кароста’ (з тур.šuga, гл. Младэнаў, 695).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сверб ‘адчуванне казытлівага нервовага раздражнення, якое выклікае пачухванне’, ‘нецярплівае жаданне, турбота’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Др.-Падб., Сл. ПЗБ, Сцяшк.), сьверб ‘раздражненне скуры’ (Касп., Бяльк.), свербёта ‘тс’ (Нас.). Укр.сверб, свербо́та, свербля́чка, рус.сверб, польск.świerzb, каш.sverb ‘тс’. Аддзеяслоўны дэрыват ад свярбець (гл.), больш позняе, з прычыны таго ж галоснага ў корані, чым слова з аблаутам: укр.дыял.сво́ріб ‘кароста’, рус.дыял.сво́роб, серб.-харв.свра̑б, балг.свраб ‘кароста’, ст.-слав.сврабъ. Прасл.*svorbъ; гл. Фасмер, 3, 573; Махэк₂, 598, Мяркулава, Этимология–1970, 169. Падрабязна аб *svьrběti, *svorbъ і сверб Младэнава, Этимология–1988–1990, 49–50.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Schábe
I
f -, -n пруса́к, тарака́н
II
f -, -n скра́балка, скрэ́бла
III
f -, - мед.каро́ста
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)