Tiára

f -, Tiáren тыя́ра, па́пская каро́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

diadem

[daɪədem]

n.

дыядэ́ма f.

а) каро́на f.

б) ула́да мана́рха

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

карано́граф

(ад карона + -граф)

тэлескоп для фатаграфавання сонечнай кароны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Мі́тра ’галаўны ўбор вышэйшага духавенства’ (ТСБМ), ст.-бел. митра ’тс’ (пач. XVI ст.), ст.-рус. митра ’тс’, ’павязка’, ’галаўны ўбор’, ’карона’ — з с.-грэч. μίτρα ’павязка’, ’пояс’, ’чалма’ (Фасмер, Этюды, 126).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

АТМАСФЕ́РА ЗО́РАК,

паверхневы слой зорак, у якім фарміруецца лінейчасты спектр выпрамянення зорак. У атмасферы зорак вылучаюцца 3 слоі: фотасфера — самы глыбокі і тонкі, які дае асн. частку бачнага выпрамянення, над ёй размяшчаюцца больш празрыстыя слаі — храмасфера і працяглая карона. Веды пра зоркі атрыманы пры вывучэнні спектра выпрамянення атмасферы зорак. Характар зоркавага спектра вызначаецца хім. і фіз. ўласцівасцямі атмасферы зорак, іх т-рай, ціскам, шчыльнасцю, хім. саставам і інш. Больш вывучана фотасфера зорак, храмасфера і карона — у Сонца.

т. 2, с. 76

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

геакаро́на

(ад геа- + карона)

знешняя абалонка атмасферы Зямлі, якая складаецца ў асноўным з атамарнага вадароду.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кро́на​1

(ням. Krone, ад лац. corona = вянец, карона)

наземная, (вышэй штамба) галіністая частка дрэва.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

каро́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. Памянш. да карона (у 1 знач.).

2. Знешняя частка зуба.

3. Металічная або пластмасавая абалонка, якая надзяваецца на зуб для яго захавання. Паставіць каронку. Залатая каронка.

4. Від свідравальнага долата. Алмазная каронка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

янта́р, ‑у, м.

Скамянелая, звычайна жоўтага колеру розных адценняў, смала хвойных дрэў, якая ўжываецца для вырабу розных аздоб; бурштын. На бераг выкідвае мора Янтар з залацістым пяском. Смагаровіч. // Выраб з гэтай смалы. Відаць, што цар спраўляе свята. Сядзіць сам высака на троне,.. У брыльянтах, янтарах карона. Танк.

[Ад літ. gintâras, латыш. dziñtars.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

crown​1 [kraʊn] n.

1. каро́на, вяне́ц;

the Crown ула́да мана́рха

2. вяно́к (з кветак)

3. кро́на (манета)

4. вяршы́ня, вершалі́на, верхаві́на (чаго-н.); ма́каўка (галавы)

5. каро́нка (зуба)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)