Караткевіч А. Т. 7/140, 226; 8/172, 270; 10/643; 12/180, 581
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Караткевіч У. С. 2/271; 4/215, 370, 604; 5/433—434, 460; 6/320, 384, 405, 431; 7/272, 435; 8/362, 499, 595; 10/384; 11/27 3; 12/57 2, 573, 574, 578, 582, 616, 641, 676
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Каратке́вічы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Каратке́вічы |
| Р. |
Каратке́віч
Каратке́вічаў |
| Д. |
Каратке́вічам |
| В. |
Каратке́вічы |
| Т. |
Каратке́вічамі |
| М. |
Каратке́вічах |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Небаскроб ’вышынны будынак’ (БРС, ТСБМ). Калька з рус. небоскреб (Крукоўскі, Уплыў, 129), што ў сваю чаргу з англ. skyscraper ’тс’ (Фасмер, 3, 53); параўн. таксама хмарочос ’тс’ (Караткевіч) з укр. хмарочос (калька з ням. Wolkenkratzer).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ма́ціца, ‑ы, ж.
Уст. Перламутр. Маціцай блішчала італьянская маёліка пад шклом. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ску́лачнік ‘мальва кучаравая, Malva crispa L.’ (Кіс., Дэмб. 1, Інстр. 2), тое ж ску́льнік (Нас., Гарэц.), ску́лашнік (Касп.), ску́лішнік (Бяльк.). Да скула (гл.), таму што лісце расліны як размякчальны сродак прыкладваецца да скул, нарываў. Магчыма, сюды ж скула́ — “гэта ў нас так водарасць завуць, зялёную, махнатую, з чырвонай верхавінкай ’ (У. Караткевіч, Маладосць, 1987, 1, 156).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
крумкаччо́, ‑а, н., зб.
Крумкачы. Крумкаччо! Я вас пакіну ў вашых чорных хмарах. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лі́рны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да ліры 1. Пачуліся гукі лірных струн. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дыхто́ўны, ‑ая, ‑ае.
Абл. Вельмі добры, высокай якасці. Гэта быў харошы, дыхтоўны чамадан. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рабале́пства, ‑а, н.
Рабскае нізкапаклонства. [Загорскі] пагарджаў суседзямі.. Пагарджае .. рабалепствам і поўзаннем перад моцнымі. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)