ша́хтавы

1. ша́хтный; ша́хтовый; ша́хтенный;

ш. двор — ша́хтный (ша́хтенный) двор;

ш. ка́пар — ша́хтовый копёр;

ш. пад’ёмнік — ша́хтный подъёмник;

2. тех. ша́хтный;

~вая печ — ша́хтная печь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Капо́ра 1 ’ланцуг для прывязвання лодкі’ (петрык. Мат. Гом.). Няясна. Магчыма, у выніку распадабнення з какора (гл.) ’крывы камель, корань дрэва’, семантыка якой развівалася наступным чынам: ’крывы камель (дуба), які выкарыстоўваўся ў якасці шпангоўта лодкі’ > верхняя частка шпангоўта, за якую прывязвалі лодку’ > ’ланцуг’.

◎ Капо́ра 2, напора ’а нічога, дармо’, ’няхай сабе, ліха з ім’ (пін., Нар. лекс., Жыв. сл.). Відавочна, з’яўляецца працягам укр. капар. якое з іўрыцк. kappärä ў пераносным значэнні ’варты жалю’, ’мізэрны’, ’нічога не варты’, якое з дзеяслова карат ’пакрываць’ кірзгг ’выбачыць, пакрыць віну’ (ЕСУМ, 2, 369).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

капту́р ​1, ‑а, м.

1. Дзіцячы або жаночы галаўны ўбор, які завязваецца пад падбародкам і пакідае адкрытым толькі твар; капар ​2. Усе ў святочных світках. Бабы ў новых каптурах з белымі карункамі. Бядуля.

2. Невялікі дах, заслона, навес конусападобнай формы над чым‑н. Для адводу пары была зроблена выцяжная труба над шырокім, бляшаным каптуром. Колас.

3. Абл. Верх печы ў выглядзе дзвюх сценак, якія ўзвышаюцца над ляжанкай. Кастрыца ляжаў на цёплых цаглінах, смактаў цыгарку за цыгаркай і часам з-за каптура пазіраў у акно. Стаховіч.

капту́р ​2,

гл. коптур.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

beetle

I [ˈbi:təl]

1.

n.

жук -а́ m.; хрушч -а́ m.

Colorado beetle — каляра́дзкі жук (у бу́льбе)

2.

v.i., informal

ху́тка ру́хацца, бе́гаць дро́бным кро́кам

II [ˈbi:təl]

1.

n.

1) Tech. ба́ба f. (для забіва́ньня па́ляў), капёр -ра́, ка́пар -а m. (машы́на)

2) таўка́ч -а́ m., таўка́чык -а m.

3) машы́на для ўбіва́ньня палатна́ й парка́лю

2.

v.t.

трамбава́ць, біць (каме́ньне)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)