Verbum

булава́, -ы́, мн. була́вы і (з ліч. 2, 3, 4) булавы́, була́ў, ж.

1. Кароткае жазло з патаўшчэннем на канцы ў выглядзе шара або васьмігранніка (гіст.).

Атаманская б.

І да булавы трэба галава (прыказка).

2. Гімнастычны ручны снарад, які мае выгляд бутэлькі з патаўшчэннем на вузкім канцы.

Практыкаванні з булавой.

абшла́г, -а, мн. -і́, -о́ў, м.

Адварот на канцы рукава, а таксама наогул ніжняя прышыўная частка рукава.

|| прым. абшлаго́вы, -ая, -ае.

ве́сніцы, -ніц.

1. Вароты ў двор або ў агарод, у поле.

2. Плот з варотамі ў канцы вёскі (уст.).

|| прым. ве́снічны, -ая, -ае.

кута́с, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Пучок нітак, звязаных разам на канцы, для ўпрыгожання чаго-н.

Пояс з кутасамі.

|| прым. кутасо́вы, -ая, -ае.

ціпу́н, -а́, м.

Хвароба птушак — храсткаваты нараст на канцы языка.

◊

Ціпун на язык каму — нядобрае пажаданне таму, хто сказаў што-н. непажаданае, непрыемнае.

чапяла́, -ы́, мн. чапёлы і (зліч. 2, 3, 4) чапялы́, -пёл, ж. Спецыяльна загнутая на канцы лапатачка з ручкай для захоплівання гарачай скаварады.