Verbum

ве́сніцы, -ніц.

1. Вароты ў двор або ў агарод, у поле.

2. Плот з варотамі ў канцы вёскі (уст.).

|| прым. ве́снічны, -ая, -ае.

кута́с, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Пучок нітак, звязаных разам на канцы, для ўпрыгожання чаго-н.

Пояс з кутасамі.

|| прым. кутасо́вы, -ая, -ае.

ціпу́н, -а́, м.

Хвароба птушак — храсткаваты нараст на канцы языка.

◊

Ціпун на язык каму — нядобрае пажаданне таму, хто сказаў што-н. непажаданае, непрыемнае.

чапяла́, -ы́, мн. чапёлы і (зліч. 2, 3, 4) чапялы́, -пёл, ж. Спецыяльна загнутая на канцы лапатачка з ручкай для захоплівання гарачай скаварады.

канцо́ўка, -і, ДМ -цо́ўцы, мн. -і, -цо́вак, ж. (спец.).

1. Графічнае ўпрыгожанне ў канцы кнігі, раздзела.

2. Заключная частка літаратурнага ці музычнага твора.

дэсе́рт, -у, М -рце, мн. -ы, -аў, м.

Салодкія стравы, садавіна ці цукеркі, якія падаюцца ў канцы абеду.

|| прым. дэсе́ртны, -ая, -ае.

Дэсертнае віно.

арка́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Доўгая вяроўка з рухомай пятлёй на канцы для лоўлі коней і іншых жывёлін; ласо.

|| прым. арка́нны, -ая, -ае.

сіяні́зм, -у, м.

Яўрэйскі нацыяналістычны рух, які ўзнік у канцы 19 ст. і ставіць сваёй мэтай аб’яднанне яўрэяў розных краін.

|| прым. сіяні́сцкі, -ая, -ае.

кінжа́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Колючая зброя ў выглядзе клінка, вострага з двух бакоў і звужанага на канцы.

|| прым. кінжа́льны, -ая, -ае.

К. ўдар.