федэра́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да федэрацыі; з’яўляецца федэрацыяй. Федэральная дзяржава. Федэральны канцлер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лорд, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

У Англіі: вышэйшы дваранскі наследны тытул або тытул вышэйшых службовых асоб, а таксама асоба, якая носіць гэты тытул.

Л.-канцлер.

Л.-мэр.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

chancellor

[ˈtʃænsələr]

n.

1) ка́нцлер -а m.

Chancellor of the Exchequer — міні́стар фіна́нсаў у Вялікабрыта́ніі

Lord High Chancellor — лёрд -канцле́р (найвышэ́йшы судзьдзя́ Вялікабрыта́ніі)

2) вярхо́ўны судзьдзя́

3) ка́нцлер (у Аўстрыі, Няме́ччыне)

4) прэзыдэ́нт унівэрсытэ́ту

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

vice-chancellor [ˌvaɪsˈtʃɑ:nsələ]n.

1. рэ́ктар універсітэ́та (у Вялікабрытаніі)

2. ві́цэ-ка́нцлер

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

імпе́рскі Reichs-;

імпе́рскі ка́нцлер гіст Réichskanzler m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

лорд, ‑а, М ‑дзе, м.

1. Наследны тытул вышэйшага дваранства ў Англіі. // Асоба, якая носіць гэты тытул.

2. Састаўная частка афіцыйнай назвы некаторых вышэйшых і мясцовых адказных асоб Вялікабрытаніі (напрыклад, лорд-канцлер, лорд-мэр).

[Англ. lord.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

федэра́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Дзяржава, якая складаецца з самастойных дзяржаў або дзяржаўных утварэнняў, што захоўваюць пэўную юрыдычную і палітычную самастойнасць; адпаведная форма дзяржаўнага ўладкавання.

Расійская Ф.

2. Саюз асобных таварыстваў, арганізацый.

Шахматная ф.

|| прым. федэраты́ўны, -ая, -ае і федэра́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Федэратыўная дзяржава.

Федэратыўная адзінка.

На федэратыўных пачатках.

Федэральны канцлер.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

федэра́льны Búndes-; Föderál-, föderál;

на федэра́льныы пача́тках auf föderáler Grúndlage;

федэра́льны ка́нцлер Búndeskanzler m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

exchequer [ɪksˈtʃekə] n.

1. the Exchequer казначэ́йства, міністэ́рства фіна́нсаў (у Вялікабрытаніі);

Chancellor of the Exchequer ка́нцлер казначэ́йства, міні́стр фіна́нсаў (у Вялікабрытаніі)

2. казна́; дзяржа́ўныя фіна́нсы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

лорд

(англ. lord)

1) спадчынны тытул вышэйшага дваранства ў Англіі;

2) састаўная частка афіцыйных назваў некаторых вышэйшых пасад у Англіі (напр. лорд-канцлер, лорд-мэр).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)