трыглі́ф, ‑а, м.

Спец. Арнамент з трыма вертыкальна размешчанымі жалабкамі на антаблеменце дарычнай калоны.

[Грэч. triglyphos — літаральна тройчы выразаны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўтапрабе́г, ‑у, м.

Прабег калоны аўтамабіляў па зараней вызначаным маршруце з выпрабавальнай і агітацыйнай мэтай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капітэ́ль, ‑і, ж.

Верхняя частка архітэктурнай калоны або пілястры, якая служыць непасрэдным пераходам да перакрыцця.

[Ад лац. capitellum — галоўка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кало́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да калоны (у 1 знач.); з калонамі. Калонная зала. Калонны порцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арка́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Шэраг арак аднолькавай велічыні і формы, якія апіраюцца на слупы або калоны.

[Фр. arcade.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папе́радзе​I прыназ vor (D);

ісці́ папе́радзе кало́ны vor der Kolónne géhen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

pedestal [ˈpedɪstl] n. фунда́мент, падму́рак (калоны); п’едэста́л

♦

put/place smb. on a pedestal ста́віць каго́-н. на п’едэста́л, пакланя́цца каму́-н.; узно́сіць, расхва́льваць каго́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

карыяты́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Статуя жанчыны, якая служыць апорай перакрыцця і выконвае ролю архітэктурнай калоны. Дом з карыятыдамі.

[Ад грэч. katyátides — карыйскія дзевы, жрыцы храма Арцеміды ў Карыі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Kapitéll

n -s, -e архіт. капітэ́ль, ве́рхняя ча́стка кало́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

антаблеме́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Спец. Верхняя гарызантальная частка будынка, якая апіраецца на калоны і складаецца з карніза, фрыза і архітрава.

[Фр. entablement.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)