аба́к, ‑а, м.

Спец. Верхняя частка галоўкі калоны звычайна ў форме чатырохвугольнай пліты.

[Ад грэч. abax (abakos) — стол, лічыльная дошка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ба́зісны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да базісу. Базісныя з’явы. Базісная частка калоны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыглі́ф, ‑а, м.

Спец. Арнамент з трыма вертыкальна размешчанымі жалабкамі на антаблеменце дарычнай калоны.

[Грэч. triglyphos — літаральна тройчы выразаны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўтапрабе́г, ‑у, м.

Прабег калоны аўтамабіляў па зараней вызначаным маршруце з выпрабавальнай і агітацыйнай мэтай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капітэ́ль, ‑і, ж.

Верхняя частка архітэктурнай калоны або пілястры, якая служыць непасрэдным пераходам да перакрыцця.

[Ад лац. capitellum — галоўка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кало́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да калоны (у 1 знач.); з калонамі. Калонная зала. Калонны порцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Яцвезь (р., бас. Калоны) 5/272; 7/392

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

арка́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Шэраг арак аднолькавай велічыні і формы, якія апіраюцца на слупы або калоны.

[Фр. arcade.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канелю́ры

(фр. cannelure = паз, жалабок)

архіт. вертыкальныя жалабкі на ствале калоны або пілястры і гарызантальныя на базе калоны іанічнага ордэра.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фуст

(іт. fusto)

архіт. ствол, стрыжань калоны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)