Казлы́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Казлы́ | |
| Казла́м | |
| Казлы́ | |
| Казла́мі | |
| Казла́х | 
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Казлы́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Казлы́ | |
| Казла́м | |
| Казлы́ | |
| Казла́мі | |
| Казла́х | 
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
казёл
‘род гульні ў карты, даміно; гімнастычны снарад і інш.’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| казёл | казлы́ | |
| казла́ | ||
| казлу́ | казла́м | |
| казёл | казлы́ | |
| казло́м | казла́мі | |
| казле́ | казла́х | 
Крыніцы:
	
		
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
абжыва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; 
1. 
2. 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
неасцяро́га, ‑і, 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
залепята́ць, ‑лепячу, ‑ляпечаш, ‑ляпеча; 
Пачаць лепятаць. 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бяспры́кладны, ‑ая, ‑ае.
Які не мае сабе роўнага або падобнага. 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дэмараліза́цыя, ‑і, 
1. Упадак нораваў, маральнае разлажэнне. 
2. Упадак духу, дысцыпліны. 
[Фр. démoralisation.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыстраля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; 
Пробнай стральбой вызначыць адлегласць да цэлі і ўстанавіць правільны прыцэл. 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рассакрэ́ціць, ‑рэчу, ‑рэціш, ‑рэціць; 
1. Зрабіць вядомым тое, што раней было сакрэтным. 
2. 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нелега́льны, ‑ая, ‑ае.
Не дазволены законам; падпольны. 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)