анго́рскі, ‑ая, ‑ае.

У выразах: ангорская каза гл. каза; ангорская кошка гл. кошка; ангорскі трус гл. трус.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nanny goat [ˈnænigəʊt] n. каза́ (звыч. ужываецца дзецьмі ці ў размове з імі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

коза́ каза́, -зы́ ж.;

◊

драть, как си́дорову ко́зу лупі́ць, як сі́дараву казу́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

до́йны, ‑ая, ‑ае.

Які доіцца, дае малако. Дойная каза. Дойны статак.

•••

Дойная карова гл. карова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замэ́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Пачаць мэкаць. // Мэкнуць. Каза замэкала і .. уцякла ў катух. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Géiß

f -, -en заал. каза́; се́рна, лань

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

angora [æŋˈgɔ:rə] n.

1. анго́рская ко́шка/каза́; ангорскі трус

2. анго́ра, анго́рская шэрсць;

an angora sweater сві́тар з анго́ры

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

цыге́йка

(ад ням. Ziege = каза)

футра, вырабленае са шкуры авечкі цыгейскай пароды.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

казу́ля, ‑і, ж.

Парнакапытная жывёліна сямейства аленевых; дзікая каза. Вось выбегла на дарогу лёгкая, стройная, рыжая казуля, павяла вушамі, скокнула ўбок і знікла ў гушчары. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

са́рна

(польск. sarna)

парнакапытная жвачная жывёла сям. пустарогіх; горная каза з невялікімі рагамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)