кадры́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. кадру́ кадры́м
2-я ас. кадры́ш кадрыце́
3-я ас. кадры́ць кадра́ць
Прошлы час
м. кадры́ў кадры́лі
ж. кадры́ла
н. кадры́ла
Загадны лад
2-я ас. кадры́ кадры́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час кадручы́

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́ковать сов.

1. вы́каваць, скава́ць;

вы́ковать подко́ву вы́каваць (скава́ць) падко́ву;

2. перен. вы́каваць;

вы́ковать но́вые ка́дры вы́каваць но́выя ка́дры;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

будаўні́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да будаўніка. Будаўніцкія кадры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таваразна́ўчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да таваразнаўства, таваразнаўца. Таваразнаўчыя кадры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расти́ть несов.

1. (выращивать) расці́ць, гадава́ць;

2. (воспитывать) гадава́ць;

расти́ть сы́на гадава́ць сы́на;

3. перен. расці́ць;

расти́ть ка́дры расці́ць ка́дры.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цітр, -а і -у, мн. -ы, -аў, м.

1. -а. Надпіс на кадры ў кінафільме, што перадае словы дзеючых асоб.

2. -у. У хіміі: канцэнтрацыя раствору, што ўжываецца для цітравання.

|| прым. ці́травы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

personnel

[,pɜ:rsəˈnel]

n.

пэрсана́л -у m., ка́дры pl. only

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вы́кавацца, ‑куецца; зак.

1. Атрымацца ў выніку канання.

2. перан. Стварыцца, сфарміравацца; выхавацца. Выкаваліся кадры старшынь калгасаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

педагагі́чны в разн. знач. педагоги́ческий; (соответствующий правилам педагогики — ещё) педагоги́чный;

~ныя ка́дры — педагоги́ческие ка́дры;

п. інстыту́т — педагоги́ческий институ́т;

~ная наву́ка — педагоги́ческая нау́ка;

п. ўчы́нак — педагоги́чный посту́пок

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наменклату́ра, -ы, ж.

1. Пералік або сукупнасць назваў тэрмінаў, што ўжываюцца ў якой-н. спецыяльнасці.

Геаграфічная н.

Н. лекавых сродкаў.

2. зб. Наменклатурныя работнікі, а таксама спісы адпаведных пасад (разм.).

|| прым. наменклату́рны, -ая, -ае.

Н. работнік.

Наменклатурныя кадры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)