Трызі́мак ‘конь, цялё на трэцім годзе, трацяк’ (Сцяшк.; беласт., вільн., Сл. ПЗБ). Да тры і зіма (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зімі́ца, ‑ы, ж.

Разм. Ласк. да зіма. Надакучыла ж зіміца! Прыхадзі хутчэй, вясна. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

harsh [hɑ:ʃ] adj.

1. гру́бы, рэ́зкі

2. суро́вы; непрые́мны; лю́ты;

a harsh winter суро́вая зіма́

3. крыклі́вы (пра колер)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

заве́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да завеі; з завеямі. Завейная зіма. Завейны лютаўскі дзень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бура́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бурану. Буранны вецер. // З частымі буранамі. Буранная зіма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Зі́мны ’халодны’ (Сл. паўн.-зах.). З польск. zimny ’тс’ ад zima ’зіма’ (гл.) з суфіксам ‑n‑. Булахаў, Прыметнік, 3, 86.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ізахіме́на

(ад ba- + гр. cheimon = зіма)

лінія на карце, якая злучае месцы з аднолькавай сярэдняй тэмпературай зімы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

завіру́шны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і завірушлівы. Мінула завірушная зіма з усімі сваімі нягодамі — голадам і холадам. Ігнаценка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адно́сны, -ая, -ае.

1. Які вызначаецца пры параўнанні, супастаўленні з чым-н., правільны толькі пры пэўных умовах.

А. поспех.

Зіма адносна (прысл.) цёплая.

Адносная прыгажосць.

2. У мовазнаўстве: які паказвае адносіны паміж чым-н., да чаго-н.

А. прыметнік.

А. займеннік.

|| наз. адно́снасць, -і, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

zima

zim|a

ж. зіма;

w ~ie, ~ą — узімку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)