лабіядэнта́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Тое, што і губна-зубны.

[Ад лац. labium — губа і dens (dentis) — зуб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bridgework [ˈbrɪdʒwɜ:k] n. зубны́ пратэ́з

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

dental [ˈdentl] adj.

1. дэнта́льны, зубны́;

a dental consonant ling. дэнта́льны/зубны́ зы́чны (гук)

2. зубаўрачэ́бны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

dentist [ˈdentɪst] n. стамато́лаг, зубны́ ўра́ч

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

false teeth [ˌfɔ:lsˈti:θ] n. pl. зубны́ пратэ́з

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

nazębny

зубны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

скі́віца, -ы, мн. -ы, -віц, ж.

1. Кожная з дзвюх костак твару, у якіх умацаваны зубы.

Верхняя с.

Ніжняя с.

2. Пласцінка са штучнымі зубамі, зубны пратэз.

Устаўная с.

|| прым. скі́вічны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

denture [ˈdentʃə] n. звыч. pl. dentures зубны́ пратэ́з

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

dental

[ˈdentəl]

1.

adj.

1) зубны́

dental technician — зубны́ тэ́хнік

2) Phon. зубны́

2.

n.

зубны́ зы́чны

“T” and “d” are dentals — “Т” і “д” — зубны́я зы́чныя

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

данты́ст

(фр. dentiste, ад лац. dens, -ntis = зуб)

зубны ўрач з сярэдняй адукацыяй; зубны тэхнік (параўн. стаматолаг).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)