самастрэ́л², -а і -у, м.

1. -у. Наўмыснае раненне самога сябе з мэтай ухіліцца ад ваеннай службы.

2. -а, мн. -ы, -аў. Салдат, які знарок раніў сябе (разм.).

Шпіталізаваць самастрэла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ *Не́містам, нэмыстом ’знарок, наўмысна’ (пін., Нар. лекс.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

designedly

[dɪˈzaɪnɪdli]

adv.

з наме́рам, наўмы́сна, знаро́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

умо́ўчаць, -чу, -чыш, -чыць; зак., аб чым або пра што.

Знарок не сказаць пра што-н.

У. пра самае галоўнае.

Не магу ў. аб чым-н. або што-н. (павінен сказаць).

|| незак. умо́ўчваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Нарочна ’знарок, спецыяльна’ (Сл. ПЗБ), на́рачна ’тс’ (Яруш.), нарошна ’тс’ (Бяльк.), нарошне ’знарок, наўмысна’ (ТС, Ян.), нарошні ’тс’ (Яўс., Мат. Маг.), нарошня ’тс’ (Мат. Маг.). Гл. нарок. Адрозненні ў фанетыцы адлюстроўваюць пераход чн > шн, параўн. рушнік, і розныя склонавыя формы прыметніка нарочны, ад якога ўтвораны прыслоўі (гл. Карскі 2-3, 73).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

deliberately

[dɪˈlɪbərətli]

adv.

сьве́дама, з наме́рам, знаро́к; сумы́сьля

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

intentionally

[ɪnˈtenʃənəli]

adv.

сумы́сьля, сумы́сна, наўмы́сьля, наўмы́сна, знаро́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

éigens

а высок. спецыя́льна, наўмы́сна, знаро́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ікс, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Назва літары «x» лацінскага алфавіта.

2. Абазначэнне лацінскай літарай «x» невядомай або пераменнай велічыні ў матэматыцы.

3. Умоўнае абазначэнне невядомай або знарок неназванай асобы.

Напружанасць у размовах была абумоўлена прысутнасцю X.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

overhear [ˌəʊvəˈhɪə] v. (overheard) падслу́хваць; выпадко́ва/не знаро́к чуць (размову);

overhear snatches of conversation уры́ўкамі чуць размо́ву

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)