Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Besänftigung
f -, -en супакае́нне, утаймава́нне, уціхамі́рванне; змякчэ́нне (гневу і г.д.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Ву́нацька ’вунь там’ (Гарэц., Бяльк., Касп.), ву́нацкі ’тс’ (Нас.). Памяншальна-ласкальнае ўтварэнне ад вун, вуна, вунака; параўн. ту́тацька, ту́тацькі, змякчэнне, магчыма, экспрэсіўнага характару, аднак арэал распаўсюджання ўказвае на раён былога цокання; параўн. у інш. раёнах ту́така, ту́тачка, ту́тачкі, ту́тачы (Карскі 2-3, 69).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вяршы́ня ’верхняя частка чаго-небудзь: гары, будынка, дрэва’ (КТС, БРС). Беларуская інавацыя, якая ўзнікла ў выніку пераўтварэння прасл.vьrš‑ina пад уплывам лексем з суф. ‑ynʼi ці, у прыватнасці, літ.viršūnė ’тс’, што выклікала змякчэнне зычнай у суфіксе. Параўн. таксама вяршы́на (гл.). Сюды ж вяршынны.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
супакае́ннен. Berúhigung f -, -en, Beschwíchtigung f -, -en; Besänftigung f -, -en (уціхамірванне); Línderung f -, -en (змякчэнне, аблягчэнне);
дзе́ля супакае́ння zur Berúhigung
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Плясь! ’гук ад удару чым-небудзь плоскім’, адпавядае значэнню дзеясловаў пля́снуць, пля́скаць, пляска́цца (ТСБМ; глус., Янк. Мат.): плясь! — па голым целе (полац., Нар. лекс.), пляс! (шальч., Сл. ПЗБ). Ад пляс(к)‑нуць, гл. пля́скаць, змякчэнне канцавога зычнага мае экспрэсіўны характар, або пад уплывам мяккасці папярэдняга зычнага, параўн. лясь! < ляснуць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Relaxatión
f -
1) тэх. рэлакса́цыя, затуха́нне
2) мед. расслабленне
3) перан.змякчэ́нне, аслабле́нне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
заспакае́ннен.
1. (дзеянне) Berúhigung f -, Beschwíchtigung f -; Besänftigung f - (змякчэнне); Línderung f - (тс.болю);
для заспакае́ння zur Berúhigung;
2. (спакой) Rúhe f -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
АПО́СТРАФ
(грэч. apostrophos),
надрадковы значок у выглядзе коскі. Указвае на пропуск галосных пры скарачэнні слоў (англ. don’t замест do not), аддзяляе артыклі і часціцы ў іншамоўных словах (франц. d’Arc) і інш. У бел. графіку ўведзены ў 1920-я г. Выконвае раздзяляльную функцыю перад галоснымі «е», «ё», «ю», «я», «і» пасля прыставак, якія канчаюцца на зычны, і ў сярэдзіне слоў пасля губных «б», «в», «м», «п», «ф», заднеязычных «г», «к», «х», шыпячых «дж», «ж», «ч», «ш», зубных «д», «т» і альвеалярнага «р». У фанет. транскрыпцыі абазначае змякчэнне зычных.