fool away

informal

а) ма́рна, бяз то́лку тра́ціць час, гро́шы, марнава́ць здаро́ўе

б) змарнава́ць наго́ду

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

zmarnować

зак.

1. змарнаваць; дарма страціць;

zmarnować czas — змарнаваць час;

2. разарыць;

zmarnować gospodarstwo — разарыць гаспадарку;

3. загубіць;

zmarnować zdrowie — загубіць здароўе

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Струбі́ць ‘прагна з’есці, патраціць, змарнаваць’ (ТСБМ), ‘згубіць, знішчыць’, струбі́цца ‘згінуць, прапасці’ (ТС), ‘спаліць, знішчыць’ (ПСл), струбі́ць ‘спаліць’ (Мат. Гом.), струбы́ты ‘падзець, згубіць’ (Клім.), стру́быты экспр. ‘знішчыць’ (Сл. Брэс.). Відаць, экспрэсіўны дзеяслоў, вытворны ад трубіць (гл.) < труба; параўн. трубі́ць ‘прагна есці і піць’ (Нас.); не выключана другасная сувязь з рус. истреби́ть ‘знішчыць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сце́рці ’зняць з паверхні, саскрабеш’, ’намуляць’, ’ператварыць у аднародную масу’, ’апрацаваць (лён)’, ’змарнаваць’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Сл. ПЗБ), ’правесці (час)’ (Ласт.), ’запаліць (запалку)’, ’памыць (падлогу)’ (Мат. Гом.), ’з’есці’ (люб., Нар. ск.), сцерць ’перацерці, выцерці’ (Нас., Сл. ПЗБ, Бяльк., Растарг.), сцёрці ’расціснуць, разарваць на дробныя часткі’ (Варл.). Да церці (гл.) у розных значэннях.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

dawdle

[ˈdɔdəl]

v.

марнава́ць час; мару́дзіць; гультаява́ць, гульта́іць, біць бі́бікі

dawdle away a whole day — змарнава́ць уве́сь дзень

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

roztrwonić

зак.

1. растраціць, змарнаваць (сілу, час і інш.);

2. прамантачыць, праматаць (грошы)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

струбі́ць, струблю, струбіш, струбіць; зак., што.

Разм.

1. Прагна з’есці (у вялікай колькасці). [Алесь Чыгунок:] — Як зарэжаш, стары, цялушку, ды струбіш адзін, як той Шчукар, — ламаніна, канешне, будзе!.. Брыль.

2. Патраціць, перавесці ўсё або вельмі многа. Дапытліва зірнула [Клейна] на бацьку: — Спадзяюся, не паскупіўся ты на гарэлку для людзей. — Не паскупіўся. — Ну-ну. Тады ўжо як струбіш багацце — прыходзь да мяне. Караткевіч.

3. Змарнаваць, патраціць (пра час). Дарэмна дзень струбіў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dúrchjagen

vt

1) праганя́ць

2) праманта́чыць, змарнава́ць (грошы)

2.

vi (s) прамча́цца, прабе́гчы (праз што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

убі́ць, уб’ю́, уб’е́ш, уб’е́; уб’ём, уб’яце́, уб’ю́ць; убі́ты; зак.

1. што ў што. Б’ючы па якім-н. прадмеце, прымусіць яго ўвайсці ўнутр чаго-н.

У. цвік у сцяну.

У. у галаву што-н. каму-н. (перан.: прымусіць трывала засвоіць якую-н. думку; разм.).

2. што. Утаптаць, утрамбаваць да цвёрдасці.

У. сцежку цераз поле.

3. што. Дадаючы да стравы, умяшаць (сырыя яйкі), разбіць на скавараду (яйкі).

У. у цеста два яйцы.

У. некалькі яец на патэльню.

4. што. Змарнаваць, зрасходаваць непрадукцыйна (разм.).

У. час.

|| незак. убіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

загуби́ть сов.

1. разг. загубі́ць; (уничтожить — ещё) зні́шчыць, мног. пазнішча́ць;

загуби́ть челове́ка загубі́ць чалаве́ка;

загуби́ть тала́нт загубі́ць та́лент;

2. (истратить без пользы) прост. змарнава́ць, зглумі́ць, загубі́ць, стра́ціць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)