міну́цца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -не́цца; зак.

1. Прайсці, скончыцца.

Мінулася пара дажджоў.

2. Застацца ззаду, скончыцца.

Мінулася невялічкая вёсачка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ар’ерга́рд, -а, мн. -ы, -аў, м.

Частка войска (або флоту), якая знаходзіцца ззаду галоўных сіл пры паходзе і забяспечвае надзейнасць тылу.

|| прым. ар’ерга́рдны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мотаро́лер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Від лёгкага матацыкла з коламі малога дыяметра і з рухавіком, размешчаным ззаду сядла ці пад ім.

|| прым. мотаро́лерны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

насагло́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Верхняя частка глоткі, якая ўтварае поласць ззаду носа, што пераходзіць у сярэднюю частку глоткі.

|| прым. насагло́тачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сза́ди​II предлог с род. зза́ду (каго, чаго); за (кім, чым);

сесть сза́ди кого́-л. се́сці зза́ду каго́-не́будзь, се́сці за кім-не́будзь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

hínten

adv зза́ду; за плячы́ма

nach ~ — наза́д

von ~ — зза́ду

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кільва́тар, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Хвалевы струмень ззаду судна, якое рухаецца.

◊

Ісці ў кільватары — адзін за адным, тым жа курсам (пра судны).

|| прым. кільва́тарны, -ая, -ае.

Кільватарная калона.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

fall behind

адстава́ць, застава́цца зза́ду

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

abaft

[əˈbæft]

1.

prep.

зза́ду чаго́, за чым

2.

adv. Naut.

зза́ду карабля́, на карме́; у бок кармы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

back of

зза́ду чаго́, за чым

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)