◎ Пацелю́паць, пацялюпаць ’папаласкаць’ (добр., Мат. Гом.). Прыйшлі, відаць, з рус. (паўд., зах.) телепаться ’матляцца, звісаць’ ці з укр.потелепати ’патрэсці’, потелепатися Сцягнуцца, пайсці куды-небудзь’, якія Фасмер (4, 38–39) тлумачыць гукаперайманнем, звязваючы са шлёп, шлёпаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сплята́цца
1.гл. сплeсціся;
2.зал. стангл. zusámmengeflochten wérden;
3. (звісаць) herúnterhängen*vt; herábhängen*vi
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
сплыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
1.Незак.да сплысці.
2. Спадаць, спускацца, звісаць (пра тканіну, валасы і пад.). З плеч сплываюць яе косы, Як бы сонца косы, І іскрацца, як на сонцы Брыльянцісты росы.Купала.Ішлі пары за парамі. Белы шоўк сплываў нявінна па іх гібкіх станах.Цётка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Віснуць ’вісець, паволі спускаючыся ўніз; гарнуцца, хіліцца; ацірацца, быць неадступна’ (БРС, Нас.). Укр.виснути, рус.виснуть ’тс’, польск.wisnąć ’звісаць’; павяваць, дзьмуць’, каш.vʼisnǫc ’абвісаць’, чэш.visnouti ’тс’, балг.висна ’вісець, навісаць; ацірацца’. Прасл.visnǫti. Інфінітыў, утвораны пры дапамозе суф. ‑nǫ‑ti. Да вісе́ць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
павіса́ць, паві́снуць hängen bléiben*vi (s); herábhängen*vi (s) (звісаць);
◊
павіса́ць у паве́тры schwében vi; перан.тс.únentschieden sein
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
zwisać
zwisa|ć
незак.звісаць;
rękawy ~ają — рукавы звісаюць;
skała zwisać — скала навісае
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
spływać
spływa|ć
незак.
1. сплываць; сцякаць; злівацца; залівацца;
2.перан. спадаць; звісаць; спускацца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
целяпа́цца, ‑аецца; незак.
Разм.
1. Матляцца, будучы слаба прымацаваным або прымацаваным за адзін канец. Расшпілілася і целяпалася ззаду пражка ад камізэлькі.Скрыган.Трэцяя [жанчына] несла за плячыма мяшочак, які пры бегу целяпаўся і біў па спіне.Мележ.
2.Звісаць, шчыльна не прылягаючы (пра адзенне). Стракаты пінжак целяпаўся на вузкіх плячах.Хомчанка.Адна калошка ў штоніках у хлопчыка падкасана да калена, а другая, што целяпалася па назе, была мокрая і ў жоўтым пяску.Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
3. (зніжацца) hinúntergehen*аддз.vi (s) (прадарогуі г. д.)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Сві́сла (свісло́) ‘вага ў студні з жураўлём’ (люб., ДАБМ, камент., 809). Ад *сві́саць ‘звісаць’ з суф. ‑л(о), прадуктыўным у гэтай катэгорыі (гл. Сцяцко, Афікс. наз., 49). Відаць, самастойнае ўтварэнне, падобнае да ўкр.сви́слі ‘ніжні канец плаўнай сеткі’, сви́сель ‘тс’, балг.свисло́ ‘звязка вінаградных гронак, прыгатаваных для сушэння’ і пад., якія, паводле Борыся (Czak. stud., 73), не працягваюць прасл.*sъvislь ‘выступаючая частка страхі пад шчытом будынку, застрэшак’, рэканструяванага на падставе харв.чак.svȉsla ‘застрэшак над стайняй або паветкай’; кайк.svisle ‘шчыт хаты з дошак, франтон’, славен.svísli ‘выступаючая частка страхі над франтонам’, ‘жэрдкі на знешняй сцяне дома, на якіх сушаць кукурузу’, ‘гарышча на сена, салому’, ‘клуня’, старое чэш.svisel, svisla ‘шчыт дому, франтон’, в.-луж.swisle ‘тс’, н.-луж.swisl ‘тс’, польск.дыял.świśla ‘адтуліна ў страсе для падавання сена на гарышча’, каш.svisle ў звароце pu̯y svislax lazëc ‘гультайнічаць, бадзяцца па начах’, першапачаткова дзеепрыметнікаў на ‑lъ, параўн. чэш.svislý, рус.сви́слый, а таксама дыял.свес ‘застрэшак’ (даўг., Сл. ПЗБ), што, магчыма, сведчыць пра старую тыпалагічную мадэль падобных утварэнняў ад вісець (гл.), звісаць. Параўн. таксама Сной₂, 716; ЕСУМ, 5, 192.